Sevgiden korkarak
 

Bu sabahta gözlerimi ilk açtığımda gülümsedim, güne iyi ve mutlu başlamamın sebebisin, bir şey yapmana gerek bile yok, bunlar senin ruhundan dünyamıza yayılan güzellikler.
Yaşamımız içindeki her ayrıntı, zamanımızı ayırdığımız her insan bir başka kesit gibiyken, yaşamımızda tümüyle bir kesit aslında, her insan üzüldüğünde bir film sona eriyor sanki bu filme geri dönüp bakıldığında kimseyi incitmeden yaşamanın önemi ve güzelliği bir kez daha görülüyor. İnsan geriye baktığında kendi yaptıkları veya yapmadıkları adına gönül huzuru duyabilmeli, herkesin olduğu gibi benimde üzüldüğüm anlarım var ama geriye dönüp baktığımda bu anların senin uğruna yaşanmış olmasını dilerdim, senin için kendimden ve yüreğimden bir şeyleri feda etmek isterdim, senin için yaptığım mücadeleden dolayı huzur duymak isterdim. Ben seni dışarıda tozu dumana katan bir rüzgâr, içimde sessiz bulutlar varken tanıdım, şimdi senin sessiz duruşun nedeniyle pes de etmeyeceğim. Gönlümdeki bu sevgiyi rüzgâra bırakıp uçurmayacağım, beyaz bayraklar gibi boşlukta dalgalandırmayacağım. Yıllarım ve bedenim yorgun ama yüreğim yorgun değil, kendi halinde sade bir yaşantım olsa da içimde seninle başlayan yeni bir hayat var, sevgin var. Korkma yarın için plan yapmıyorum, içimde sevginle mutlulukları, beni oradan oraya uçuran meltem rüzgârlarını yaşarken, dışarıda ise sadece yaşıyorum. Sevdim sevilmedim, yıllarca sevgiden korkarak yaşadım, yüzmeyi bilmediğim için hep kıyıdan seyretmeyi sevdiğim deniz gibi, derinlemesine dalmaktan korktum hep sevgiye. Böyle melankolik kelimelerimden dolayı bu sevginin bana ağır geldiğini de düşünme, kendini saklama benden, ayaklarım yerde seni bekliyorum, elin elime değdiğinde birbirimize aktaracağımız vücut sıcaklıklarımızın tek bir derecede buluşmasını bekliyorum, gelmen veya gelmemen de sorun değil, sen sonsuza dek bekleyeceğim sevdiğimsin.