Cennet ve Cehennem

[Adali]

Adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği bir kazada birlikte ölmüşlerdi.. Gökyüzüne çıktıktan sonra bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya başladılar.
siteadi.com - Cennet ve Cehennem

Adam çok susamıştı...

Biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye devam ederken, birden kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında buldular..

Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altından yapılmış bir bahçe kapısı, ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın..

***

Adam köpeğiyle birlikte kadına yaklaştı ve sordu:

“Affedersiniz..Burası neresi?”

Kadın ona gülümsedi:

“Burası Cennet, efendim”

Adam bunun üzerine sevinçle

“Harika...!!!” dedi.

“Peki bana biraz su verebilir misiniz?

Gerçekten çok susadım”....

Kadın cevap verdi:

“Tabii efendim, içeri girin... İçeride dilediğiniz kadar su bulabilirsiniz..”

Adam köpeğine döndü,

“Hadi oğlum içeri giriyoruz” diyerek kapıya yürüdü..

Ancak kadın onu birden durdurdu:

“Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez.. Hayvanları içeri almıyoruz...”

***

Bunun üzerine adam bir an durdu, düşündü ve geri dönüp köpeğiyle birlikte geldikleri yolun tam ters yönünde yürümeye koyuldular....

Bir süre geçtikten sonra kendilerini bu kez tozlu çamurlu bir yolda buldular.

Yolun sonunda karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapıyla, yırtık pırtık elbiseli bir dede çıktı...

Adam sordu:

“Affedersiniz.... Bana biraz su verebilir misiniz?”

Dede “içeri gel” dedi...

“Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir çeşme var...”

Adam sordu:

“Peki arkadaşım da benimle gelip oradan içebilir mi?”

Dede;

“Tabii...” dedi..

“Çeşmenin yanında köpeğinin de su içebileceği bir kase bulacaksın...”

***

Bunun üzerine adam kapıdan girdi...

Biraz yürüdükten sonra sağ tarafta çeşmeyi buldu..

Adam çeşmeden, köpek de oracıktaki kaseden doya doya içerek susuzluklarını giderdiler....

Derken adam geri giderek girişte bekleyen dedeye sordu:

“Su için çok teşekkür ederim... Peki burası neresi?..”

Dede “Burası cennet” dedi.

***

Bunu duyan adam şaşırdı

“Ama nasıl olur?.. Az önce burası gibi kırık dökük olmayan muhteşem bir yere gittik ve orasının da Cennet olduğunu söylediler...”

Dede “Şu rengarenk çiçeklerle süslü altın kapılı yer mi?” dedi... “Ama orası Cehennem..”

Adam iyice şaşırmıştı “Peki ama orası sizin adınızı kullanarak insanları kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz..?”

Dede gülümsedi:

“Kızmıyoruz... Çünkü onlar kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanları Cennet’ten uzak tutuyorlar....”
.....




Ne ki, “Hayatta iyilik yaptığıma inandığım en yakınlarımdan, çok büyük ihanetler gördüm...”

Yaşam hep o ünlü sözü hatırlattı bana:

“Ben o insanlara, bu kadar kötülüğü hak edecek hangi iyiliği yapmış olabilirim ki?..”

Ancak sonunda hayatta hep iyilik kazandı...

Kötülükler, kötülük yapanların ayağına dolandı, düğüm oldu hayatları...

Sonunda bana Orhan Tokatlı’dan, Ufuk Güldemir’den yadigar miraslar, dostluk olarak kaldılar...

***

Sana iyilik yapan dostunu yarı yolda bırakma...

Eğer dostsan, onun sevincine ortak ol ve başarısına gönülden alkış tut...

Budur dostluk...

Şöyle diyor bana kadar uzanan öykünün sonunda:

“Dostlarınızı Yarı Yolda Bırakmayın...

Bir dostun derdine herkes üzülebilir,

bu çok kolaydır.

Bir dostun başarısına sevinebilmek

ise sağlam bir karakter gerektirir..

Dostluk;

Kaybolduğun bir ormanda sana yol gösteren

‘IŞIK’tır...

Hayata değer bir yaşam,

sevmeye değer bir aşk,

dostluğa değer bir arkadaşlıktan asla vazgeçme.”

Alıntıdır...

[Sisi]

Dostluk;

Kaybolduğun bir ormanda sana yol gösteren

‘IŞIK’tır...



Tesekkurler Adali

[IZA]

Güzel bir yazi gerçekten,eline emegine saglik dost

[Abudeniz]

Harika ve cok anlamli bir yazi eline saglik Adali dost paylasim icin tesekkurler