Hapishanede Bir Serçe-Selda Bulut

[bulut]

Hapishanede Bir Serçe-Selda Bulut
siteadi.com - Hapishanede Bir Serçe-Selda Bulut
--------------------------------------------------------------------------------

Bir serçenin yürüyüşünde tanıdım seni. Onun gibi cıvıl cıvıl ve korumasızdın. Yerinde duramıyordun, sesinle, kahkahanla ortalığı inletiyordun. Belki kimsesizliğini örtüyordu sesin.

Bazen suskunlaşırdın, gözkapaklarının altında saklı dururdu gözyaşların. Serçeler ağladıklarında ölürlermiş, bilirdim bunu ve hiç istemezdim ağlamanı. Yanlış bir yerde yanlış zamanda yapılmış güzel bir tanışmaydı bu. Sen yoksul bir coğrafyanın esmer hapishane çocuğu, ben açlığa, yoksulluğa isyan etmiş siyasi tutsak ve ikimizi buluşturan bu müşahede hücresinin dondurucu soğukluğu…

Bilirdim ne zaman bir serçe görsen uçmak isterdin, gökyüzünü kesen tel örgülere anlam veremeden. Serçelerin korumasızlığında cıvıldayarak türküler söylerdin hücremin duvarından. Demir kapının ahenksiz soğuk sesi kesiverirdi rüzgâra söylediğimiz hapishane türkülerini. Kapılar açılırdı gıcırtıyla ve kapılar kapanırdı. Biz hücremize, sen hücrene geri dönerdin. Uzaklardan sesini duyardım o zaman “ göjlüklü abaaaaaaaaaa, göjlüklü abaaaaaaaaaa”...

Senin seslendiğini duydukça, mahsustan duymazlıktan gelirdim. İsterdim ki sesin dallara konan bir serçenin çağıldayışına erişsin. Gözlüklerimi daha çok severdim sen “ göjlüklü abaaaaaaa, göjlüklü abaaaaaaaaaa” diye bağırdıkça. O iki cam parçası aramızda gizli bir şifre olurdu.

Sen benim gözlerimdeki gözlüklere merak sarardın, ben senin gözlerinin arkasında sakladığın derin dünyalara. Uzatırdım sana gözlüklerimi, sen de çakmak çakmak gözlerinle anlatırdın bana yoksulluğunu, hapishanede büyümenin sancılarını. Dört yaşında bir çocuk hangi oyunları bilir? Kaç kez dondurma yemiştir?

Serçenin kanat çırpınışları gibi umutsuzca koşardın havalandırmada. Duvarlara çarpınca hırçınlaşırdın, öfkeden delirirdin, demir kapı çare olmazdı sana, açılmazdı. Son bir umutla ağlamaklı olurdun, uçmak isterdin. Serçeler ağladıklarında ölürlermiş; bilirdim bunu ve hiç istemezdim ağlamanı. Ah uçmasını öğrenmeden yuvadan atılmış serçe yavrusu bu duvarları yapanlar biliriler mi ki uçsuz bucaksız gökyüzünün güzelliğini.

Söyle esmer çocuk sen hiç söğüt dalına konmuş serçe gördün mü? Görmedin değil mi? Hapishanenin 11 adım havalandırmasından başka ne gördün ki? Ama cıvıldayışın bir serçeye benziyor inan. Bunu bilir miydin, bilmem? Uçurtma uçurmak isterdim sana, kırlarda koşturmak, komşunun zillerine birlikte basıp kaçmak…

Ve en ulaşılmaz düşüm, bir dere kenarında söğüt dallarına konan serçeleri izletmekti. En gizli maceramızdı havalandırmada seni döndürürken ikimizin tepetaklak yere yuvarlanışı. Kimseye anlatmadık diz kapaklarımızdaki morluğun nedenini. Kimse bilmedi düşünce ağlayıp sana sımsıkı sarıldığımı.

Oysaki seni döndürdüğümde ne güzel bağırıyordun “Uçuyoruz göjlüklü aba, uçuyoruz.” Evet, bir serçenin rüzgara kapılmış kanadıydın seni uçurup çıkarmak istiyordum oradan.

Ve bir gün uçup gittin. Nasıl ki bir serçe ölüsü kapılıp gider rüzgâra, sen de öyle uçup gittin. Sesin bir serçeninki gibi cıvıl cıvıldı ama yokluğun acımasız, can yakıcı. fiimdi başka serçeler dolduruyor havalandırmayı, hepsi korumasız hepsi cıvıl cıvıl. Seslerini beynime dolduruyorum.

Bir serçenin yürüyüşünde bulduğum sen, şimdi hangi ağacın dalındasın?

[mnoocalan]

umarım bir gün haksız yere içeride olan tüm arkadaşlarda kuş gibi özgür olur

[pınar09]

umarım öyle olur,paylaşımına sağlık dostum.

[ZiLAN]

Düşünüyorumda içerde dahamı özgürüz...Herşey tam özgürlük için değilmi zaten...Teşekkürler dost...

[maral]

içerdeki bütün dostların Allah yardımcısı olsun sağol bulutcum