DELİRSEK HEP BİRLİKTE
siteadi.com - Delirsek Hep Birlikte - Ozan Veli OZAN VELİ-Erzurum H tibi kapalı C-1 koğuşu

Uzaklarda bir yer: kimine göre, sınırlerı fısıltıyla bile ulaşamayacağı kadar ırak; kimine göre sıcak soluğun buğuyla keseceği kadar yakın. Belki de içimizde sakladığımız gizemsi suskunluklar kadar bilinme. Belki de gözlerimizin içindeki tebessüm kadar aydınlık ve bilinir. Ne denirse densi yağmura hüznünü asmış çocukların diyarından bahsedildiği kesin. Ahh, bir anlayabilsem, o çocuklarla eşkıyavari serüvenleri üleştiğim kıtlık günlerini! Anlatıla anlatıla tarazlanmış hikayelerimizi ve en acılı olanından gülmeceler türettiğimizi.
Bize, üç- dört on yıl geride olan 38'in lafı edilince, tütün alacası bıyıkları titrerdi Hasan Amcamın. Hangi masanın memesini emdiğinizi bilmeden ve mayamızı hangi kederli ağıtların kardığını farketmeden, çocuksu masumiyetimizin içini doldururduk öç alma serüvenlerimizi. Dikkat kesilir, masalcımızın dudaklarırından döküülen yorgun heceleri, toprağın içinde tahıl taneleri toplayan serçeler gibi dinlerdik. Tıka basa hüzün ve acı dolardı kursağımız. Taşı taşlıkla, tahıl tanesi tarlada saklamasını öğrenirdik. Dağları, sığınmaları hayal eder, kahramanlarımızın kartalvari bakışlarını üzerimizde gezindirdiğini hisseder, mutlu olurduk. Artık bilinirdi; mutluluk, umut ve isyan etmekti.

Bitmedi! Ne gerçek hikayelerin acıyla, öfkeyle beslediği çocuklar, ne de o çocukların isyancı maceraları' NE masalcıların saklama gereği duymadığı ağıtları, ne de çocukların masal tutukusu, bitmedi!

Nekadar çok öldürülürlerse, o dakar çoğalırdı masallar ve o masallarla emzirilen çocuklar. Bir de şu ceset hesabı yapanlar. Ne duygudan, ne ruhtan, ne de insanlardan anlayan! Servet yiyicilieri; para düşkünleri ve talancılar. Ha, bir de memleketimin, iliştirilmiş medyatörlerinin, ikide bir, şu bomba atarları çok duygusal ilan etmeleri yok mu; ne gözyaşı yeter anlatmaya, ne de mendil dayanır bu nca gözyaşına. Riaynın bu kadarı toprağından mıdır bilinmez; ne var ki o kadar yüksek düzeydedi rk ikanıksama, deli olmadan çıkılamaz bu büyük kalabalığın dışına.

Ahh, bir delirsek hep birlikte! Hep birlikte çıkarıp atsak yüzümüzdeki maskeleri, üstümüzdeki yalandan giysileri! Kalksak anadan üryan; en saf, en temiz en çocuksu hallerimizle ve kursak yeniden kendi masallarımızı. İçinde cinlerin, cadıların, karıların, cellatların, savaşların, babaların, devletlerin, silahların ve kahramanların olmadığı; doğamıza has kendi öz masallarımızı!

Arındırsak ve koparıp atsak dilimizin erk-ek-çi, ırk-çı, yalan-cı karakterini. Çocukları dinlesek; onlardan öğrensek, nasıl kurlacağını yeniden hayatın.

Hep birlikte delirsek; kucağında bepş aylık bebeğiyle dilendirilen bir kadın gördüğümüzde sokakta. Bir çocuk açlıktan ağladığında mesela! Bir anne, yavrusunun parçalanmış cesedine kapanıp dağlandığında, delirsek hep birlikte. Bunca kanıksamaya dayanıyor diye kalbimiz, çıkarıp atsak onu! Delireceğiz ya; birazcık delice olmalı yöntemler, değil mi? Bunca akıllını olduğu yerde, delirmenin ayrıcalığını tadanlarımız bilir, devasa bir özgürlük hissi uyandırır; en köhnelenmiş, en suskun kalmış, en taşlaşmış düşünce gücünüzde bile! Ne kral takarsınız ne sultan. Ne saray yıkılmaz görünür gözünüze; ne de aşılmaz olur dağlar. Ne kendinizden korkarsınız, ne de korkularınızdan. Ne sefaletin bayramıdır yeriniz, ne de yalakalırn meclisi. Ne kural tanırsınız ahlaktan yana, ne de incitirsiniz tüyünü karıncanın. Ne ejderha zorla girebilir kalbinize, ne de solucanı bırakırsınız geride.

Ahh; hep birlikte delirsek ve yeniden örsek masallarımızı;aşkı, sevginin diyarında saklasak; yalana, riyaya karşı, çocukların en temiz düşlerine sığınsak! Delirsek hep birlikte; akla ziyan insan hallerine; yetmedi diye aklımız; ve kurtarsak çocuklarımızı, kandan sevet yapan kasapların ellerinden....
OZAN VELİ

Ahh, bir delirsek hep birlikte! Hep birlikte çıkarıp atsak yüzümüzdeki maskeleri, üstümüzdeki yalandan giysileri! Kalksak anadan üryan; en saf, en temiz en çocuksu hallerimizle ve kursak yeniden kendi masallarımızı. İçinde cinlerin, cadıların, karıların, cellatların, savaşların, babaların, devletlerin, silahların ve kahramanların olmadığı; doğamıza has kendi öz masallarımızı!

__________________
Ben bir ırmağım, dağlardan coşarım
Akma deme bana, ben akarak yaşarım