Dostun Sayfasi - Sözün Bittiği Yerde Yüreğindeyim...

Yokluğuna kanayan her gecede..
"benden ömür uzaklıktaki yüreğinden"kurak toprağa düşen cümlelerinölüme mevzilenmiş namlusunda kanattım hasretini...
Sen kirpiklerini gökyüzünün ince dallarında uyuturken ayrılıklara yataklık eden bir eşkiya gibi kelimelerin namlusunda ağlattım içimdeki çocuğun göz bebeklerini...
Sen benden uzaklarda susmaları oynarken ben sensizliği anlatan intihar mektuplarının harflerinde susturdum yokluğunun pas tutmuş çığlıklarını...
Seni sevmenin bedeli ölümle onurlandırılmışsa sevgili;gülüşlerin kefenim ,saçların dağarcığım olsun...
Çünkü ben ayrılık şarkılarının notalarına yaslanıp uzaklarda yarınlarım için vuslat çiçekleri toplayan kadının dudaklarından söylenmiş son mutluluk cümlesiyim...
Unutma sevgili benden bir ömür uzaklığa gitsen de,ben hala ilk günkü gibi seviyorum seni.
Sesini duymasam da varlığına yaslanıp,dualarıma ekliyorum ıslak gözyaşlarımı..
Tozlanmış hatıralarımı gözlerimin önüne getirip getirip yüreğinle bana gülümsediğin halerini anımsıyorum...
Lakin gittiğin günden beri her yağmurda hüzünler üşüşüyor bedenime...
Ne zaman yağmurun bulutlarla dansına tanıklık etsem,kanla yıkanmış yaşlarım düşüyor kuru toprağın ince dudaklarına...Yaşıma başıma bakmadan delicesine ağlıyorum,gözlerimde nem,yüreğimde sensizlik ile...
Biliyorum ki gözlerimden akan yaş,bana haram gülüşlerine dua oluyordur.
Kirpiklrimden akan her nem,senin yazgına senin acılarına kefalet ödüyordur umarım...Ve geleceğini bilsem;umuda gebe sabahlara kurşun sıkardım...
Ölmeden önce gözlerini göreceğimi bilsem,dağlarını sırtlanıp,tuz basardım kanayan sancılarıma...
Ah gülüm,ah hicrana gelin ettiğim yarim...Soğuk kış gecesi kanlı göz yaşlarınla yıkadığın duvarlara yaslanıp beni ararsan avuç içlerinde,bulamazsın beni.Çünkü ben;sözün bittiği yerde yüreğindeyim...
İsmail SARIGENE