Köle Pazarlarında Alınıp Satılır Bizim Çocuklarımız
siteadi.com - Çocuk Başına 13 YTL...
"13 YTL'ye istediğin kadar işçi çocuk bulabilirim. Bunlar canavar gibi çalışır..."

"Sivil" giyimli jandarma ile böyle pazarlık yapıyordu çocuk işçi simsarı. Çocuk başına 13 YTL! Emeğin ucuz, insanın değersiz olduğu ülkemizin çocuklarının fiyatı bu. 40 bin çocuğumuzun sokaklarda yaşadığı ülkemizde, insan pazarları kurulup böyle alınıp satılıyor yoksulların çocukları.

Yer Adana'nın Yüreğir İlçesi'ne bağlı Solaklı Beldesi. Yani herkesin neredeyse birbirini bilip tanıyabileceği bir yer. Ancak kimse görmüyor, bilmiyor, duymuyor köle çocukları. Çünkü buralarda, her yaz başından kışa kadar kamyon kasaları ile insanlar taşınır. Genç yaşlı, kadın erkek tarım işçileri...

Solaklı'da ortaya çıkanlar ise, bilinen tarım işçilerinden biraz farklı. Adlarını koymak gerekirse, onlar köle çocuklar. Yerel bir TV'nin yayınları sonucu, 4 Aralık'ta, "kiralık işyeri" görünümü verilmiş iki depoya yapılan baskında; Van, Siirt, Ağrı, Bingöl, Muş gibi illerde ailelerinden kiralandıktan sonra Adana'ya getirilen 10-18 yaşları arasında 58 çocuk "kurtarıldı".

Simsarlar tarafından doğudan çocuk pazarlarından toplanan, çaresiz ailelerinden haftalığı 40-50 YTL'ye kiralanan çocukların tıkıldığı yerde, narenciye kasaları üzerinde uyudukları, yemek, banyo, tuvalet gibi ihtiyaçlarını aynı yerde karşıladıkları anlaşıldı.

Çocuklar her gece 03.30'da uyandırılıp kamyonlara doldurularak Adana ve Mersin'deki bahçe ve tarlalara götürülüyorlar. 10 saat posaları çıkana kadar, yani "canavar gibi" çalıştırıldıktan sonra, başka bir yer görmeden aynı kamyonlarla depoya getirilip tıkılıyorlar. Çocuklar aylardır bu sağlıksız koşullarda ve tam bir köle gibi çalıştırılıyor.

Aylardır bu koşullarda yaşıyorlar, her gün az değil, 60'a yakın çocuk getirilip götürülüyor. Nereden mi? Solaklı belde belediye binasının karşısından. AKP belde teşkilatı binasının da hemen bitişiğinden. Görmezlikten geliyorlar, çünkü "doğal" karşılıyorlar bu köleliği. Çocukların yaşadıkları koşulları reva görüyorlar onlara. Çünkü onların "tuzu kuru", onların çocukları alınıp satılmaz o pazarlarda. Onların çocukları kerpiç bir barakanın önünde tuvalet, banyo kuyruklarında bekleşmezler, sırtlarını kemiren kasaların üzerine attıkları şiltelerde de uyumak zorunda değiller.

Biliyorlar ki, Çukurova'nın pamuk, narenciye tarlaları çocuk işçilerle doludur. Kimisi aileleri ile yüklenip gelir, kimisi acımasız simsarlar tarafından kiralanıp satılır. Daha iki yıl önce yine Adana'nın Kozan İlçesi'nde benzeri manzaralar ortaya çıkmış ve 'köle ticaretine' dikkat çekilmişti. Unutuldu! Şimdi "kurtarıldılar" diyor Solaklı'dakiler için burjuva basın. Onları oraya getiren koşullar yerinde durdukça neyin kurtarması bu!

"Biz de okumak istiyoruz" diyor çocuklar, ama biliyorlar içinde bulundukları koşulları: "Okula gitmek bizim için hayal". En temel haklarını bir hayale dönüştüren, daha çocuk yaşta hayal kurmayı bile unutturan bu düzene lanet olsun!

Babasıyla gelen 12 yaşındaki bir çocuğun şu sözleri, asıl suçlunun kim olduğuna da işaret ediyor:

"Burada çalışmak çok zor. Bazı çocuklar da dayanamadı gitti. Biz ekmek parası için çalışıyoruz".

"Ekmek parası"... Haftada 40 YTL alıyor köle çocuklar. Tabi cezalandırılıp kesilmezse haftalıkları.

Peki kim bunların sorumlusu? Sivil jandarma ile pazarlık yaparak, "13 YTL'ye istediğin kadar işçi çocuk bulabilirim. Yeter ki bize bir depo bulun. Bunlar var ya canavar gibi çalışırlar. Bahçede çok iyi olur bu çocuklar, ağaçlara kolay çıkarlar. Van'dan geliyoruz. Bende 40 kişi var" diyen simsar mı? Yoksa, onları çalıştıran toprak ağası mı? Bu depoların kirasını ödeyip 13 YTL yevmiye ile kölece çalıştıran bahçe sahipleri mi?

Evet onlar suçlu! Ama asıl suç bu çarkı meşru hale getiren, çocuk pazarları kurduran, aileleri çocuklarını kölece satmaya mecbur bırakan sistemin kendisi.

Bu gerçeği gizlemek için, bu sömürü sisteminin kaymağını yiyenler, yani iliklerimize kadar sömürenler, "baba beni okula gönder" kampanyaları düzenlerler. Tarladan alıp götürdükleri üç beş çocukla, köle çocukları perdelerler. Yüzbinlerce çocuk işçinin yasadışı şekilde fabrikalarda, atölyelerde hiçbir güvencesi olmadan çalıştırılmasının üzerini örterler. Daha da önemlisi, o çocukların okula gidememesinin altında yatan siyasi, ekonomik, kültürel etkenlerin altında kendi imzaları olduğunu unutturmaya çalışırlar.

Uluslararası Çalışma Örgütü tüm dünyada 5 ila 14 yaş arası tam 250 milyon çocuk işçinin köle gibi çalıştırıldıklarını söylüyor. ILO'ya göre, Türkiye'de ise 4 milyon civarında çocuk ucuz işçi olarak, eğitim yüzü görmeden, sağlıksız koşullarda çalıştırılıyor.

Ucuz emeğin sermaye için daha da palazlanmak için hoyratça kullanıldığı bir ülkenin manzarası bunlar. Tarlaların köle çocukları ve 4 milyona yakın akranı... Onlar bu ülkenin resmi, onlar en yoksullar, onlar bizim çocuklarımız.

Bu çocuklarımızın suçu ne ?
Suçlu devlet mi ? Aileler mi ?

Yürüyüş Dergisi'nden alıntıdır :

__________________
Sorma be birader mezhebimizi
Biz mezhep bilmeyiz yolumuz vardir
Cagirma meclis-i riyaya bizi
Biz serbet bilmeyiz dolumuz vardir

NESİMİ