Dostun Sayfasi - Deniz Gezmiş'in Mamak Askeri Cezaevinden Babasına Gönderdiği mektup:

15 Ekim 1971
Mamak-ANKARA

“ Baba,
Sana sık sık yazacağıma söz vermiştim.Sözümü tutuyorum. Aslında sen mektup yazmada ne kadar tembel olduğumu iyi bilirsin. Ama buda soya çekimle ilgili. Çünkü sende de var aynı tembellik.

Akşam radyoda avukatlarımızın hakkında dava açıldığını duydum ve güldüm. Baştakiler ne yapacaklarını şaşırdılar. Ellerinden gelse okuma yazma bilen herkesi tutuklayacaklar.

Bildiğin gibi şimdi hücrede kalıyorum. Vaktimi bol bol kitap okumayla geçiriyorum. Okumaya doymak olmuyor. Ölene kadar doymayacağız. İdamı fazla düşündüğüm yok. Daha evvelde söylediğim gibi dünyaya kazık çakmadım ya. Fazla yaşamak değil önemli olan, ağaçlarda yaşıyor. Ben şimdiye kadar yaptıklarımdan pişman değilim. Elimde olsa tekrarlardım onları.

Burdaki arkadaşlarımın hepsinin keyfi yerinde. Aslında hiçbir zaman moralimizi bozmadık ki.

Ben gelecekten her zaman umutluyum. Tarihin çarkları bizden yana dönüyor. Kaldıki biz halkın umuduyuz.

Şimdilik bu kadar.

Deniz Gezmiş

( Turhan Feyizoğlu'nun DENİZ Bir isyancının İzleri adlı kitabından alıntı yaparak yazdım.)