Dostun Sayfasi - Bir Kardelensin Sen

Beklide yeniden alevlenir herşey. Yakmasını bilirsen eğer yaşamın ateşini. Büyür o zaman dokunduğun her şey. Ve sıcaklık bırakırsın dokunduğun her şeyde. Aranan bir soluk olursun, duyulmak istenen ses, görülmek istenen yüz . Sarılmak istenen beden. Her şeyden önce, ilkönce ve hemen şimdi sen olmalısındır. Kendin olmalısındır ama bakıp da gördüğün aynadaki yüzünden ruhuna uğramalısındır sonra. İçten olmalısındır. İnandıklarına başkaları inanmıyor diye kaçıp gitmemelisindir bilmediğin inançların diyarından. Uzak durmamalısındır başka başka inançlardan. Var olan yaşamlardan. Uzaklıklardan ya da yanı başında yaşananlardan. Bulutlu günlerde damlalarıyla bizlerle şakalaşan yağmurdan… Tahammül edebili yormusun senden olmayana, karma karışık bu hayata. Yani hayatın anlamına, rengine. Bir sır gibidir hayat, çoğu zaman keşfetmeyi düşünmediğin… Sen varsan her şey vardır. Her şey sende vardır. Kilitleyip, unutmayı göze alarak evinin en uç köşelerine gizlediğin sandığından, bir gün tazeliğini hiç yitirmemiş hatıralarını bir başkası bulacaktır. Fotoğraflarda gülümseyen dostlarının yüzleriyle karşılaştığında gözlerin, içinde duyduğun sızıya alışmaya çalışarak, korkuyla diğer fotoğraflara gidecektir ellerin. Geçmişindeki acılı günlerden sebep, kendi gerçeğine bu kadar uzak kalabilir misin gerçekten? Çektiğin acıdan dolayı başka yüreklere yerleşmek için daha ne kadar kaçacaksın? Sonsuzluk gibi her şey için, şimdi yararlını sarmak lazım. Sudaki Damlaya, ağaçtaki yaprağa, gökyüzündeki maviye bundan böyle daha dikkatli bak öyleyse. Gözlerin içindeki ışığı kendine daha çok yakıştır. İşte o zaman tanımıyor bile olsan selam verebilirsin yolda geçen birine insanların gözlerin ta içine bakmayı öğrenebilirsin. Hoşlanmasan a rakibinden, başarısını alkışlayabilirsin herkesten önce. Kaybettiğin günlerden daha önce kazandıklarına sığanabilirsin. Ve yeni bir zafer için yeniden yollara düşebilirsin. Ve siyahına rengin hiç aldırış etmeyerek, dönerek beyaza iyi ki de varsın diyeceksin.

Sesini yükseltmeden de karşındakini alt edebilirsin. Gücünü inandığın şeyden aldığına göre, karşında duran dağları bir seferde eritebilirsin. Yollara düşebilirsin, okyanuslara açılabilirsin. Bilmediğin yerleri de düşleyebilirsin. En çok sevdiğin leylakların yanına bir de yasemini ekleyebilirsin bugün. Bir orkideyi, sarı bir gülü ağırlayabilirsin evinin vazolarında. Duvarlarla konuşmaktan korkmayı bırakabilirsin. Yalnızlığında da kendine tutunabileceğini, bununla baş edebileceğini bilebilirsin. Yağan yağmura, üşüyen ellerine, çamurlu yollarda yürümeye dayanabilirsin belki. Bazen biraz olsun hüznün ruhuna iyi geldiğini düşünmeye başladığında, pek çok sır çözülecektir kendiliğinde. Olmadık zamanlarda sıcak bir kahvenin yorgunluğa ne kadar iyi geldiğini tekrar tekrar düşünebilirsin. İşte o zaman, elinde tuttuğun kahve fincanın değerini anlayabilirsin ancak.

Gözlerinin tıpkı bir kör ebe oyununda olduğu gibi kapalı olduğunu düşünerek, bu geçici körlüğün karanlığına kapılmadan, etrafını yoklayarak, içindeki sesle karanlıkta da bir şeylere ulaşabileceğini öğretebilirsin kendine. Kim bilir daha zor olan nice şeyi başarabilirsin yeniden. Bir kardelensin sen. Yeniden yenilenen. Boranına, fırtınasına rağmen iklimin, sarılıp kendine direnebilme yeteneği gösteren. Çünkü bir kardelensin sen.
Ümidin tükendiği yerde, yeni bir ışık huzmesi görmek için, inançtan öte bir şey yoktur çoğu zaman. Ya tekrar karanlığa gömülürsün ya da tamamen ışığa bürünürsün. Gün henüz doğmadığından belki ümitte yoktur yeterince. Hayat yağmurunun altında, en çok ıslanandır hayatı seven… Bu yüzden direnmekten yanadır kardelen. Dağların eteklerinde bembeyaz karların altında sabırla baharın gelişini bekleyen… sen de tıpkı bir kardelen gibi nice rüzgarla kardeşsindir bunca zaman. Savrulursun kızgınsa zaman bir şeylere. Hayatta yağdırır sana tüm şiddetini. Vazgeçirmeye çalışır sımsıkı tuttuğun ellerinde.

Beklide yeniden alevlenir her şey, ha, ne dersin. Yakmasını bilirsin eğer yaşamın ateşini. Ve alevlerini yaşamının içine alırsan, yalnızlığında bile hiç üşümesin. Korkmazsın duvarla konuşmaktan. Gülümsersin kendi kendine, deli diye adlandırırsın gülümseyen yüzünü başkaları gördüğünde. Bilmez ki bir başkası senin kardelen olduğunu çok zor fırtınalarla boğuştuğunu. İşte bu yüzdendir ki bir meşaledir hayat, elinden bırakmayı düşünmüyorsan eğer.