Berfin De Bir Gün Anne Olacak…

ZiLAN · 28-04-2007, 09:01

Susmaz çığlıklar var portmantonun yanında. Eve her gelişimde yüzümde aydınlanıyor yokluğunun acısı. Işığa gerek yok; haykırmak isterken susturduklarım yetiyor aydınlatmaya acımı…
siteadi.com - Berfin De Bir Gün Anne Olacak…
Saat şimdi geceyle sabah sancısı bir bilinmez zarf arasında gidip geliyor. Benim için dünya, camımın karşısında kötü ışıklandırılmış ikinci sınıf bir eski dükkan sıkıntısı… bu sessizlik hiç bitmez gibi gürültülü geliyor kulaklarıma. Viran görüntüsüne inat bir tezatlık yaratmak istercesine fiyakalı bir tabela asmışlar bakkalın giriş kapısına. Kocaman turuncu ışıklarla yazdırılmış hasan bakkaliyesi… kasada oturan adamın adı değil hasan. İhtimal dedesinin ismidir. Ekmekleri verirken her seferinde garip bir önseziyle dudak büküyor.gidenlerin neredeyse tamamı babam parasını sonra verecekmiş diye başlıyor cümleye çoğu kez devamı sekiz ekmek diye geliyor. Şimdi, pek uzun olmayan aralıklarla girip çıkılan bu bu bakkal sessizlik içinde.. tıpkı sokak gibi… kötü ışıklandırmalardan muzdarip öylece bir sıkıntı çörekleniyor içime.

Ekmek alan, parasını babam iş çıkışı getirecek diyenlerin tümünün babası uğramadı yine bakkala. Bundan olmalı ki sinirli kapattılar yine dükkanı. Adı hasan değil kasada oturanın. Hiç sormadım ne diye. Zira pek sevmiyor müşteriyle konuşmayı. Hızlıca, git der gibi bir sinir veriyor istediklerimi. Üstelemiyorum….

Bazen rastlayınca mavi boncuklu Berfin‘e hadi bir şeker al ben ödeyeyim parasını diyorum kızarıp usulca sağ omzunu kaldırıyor. Zorla atıyorum poşetine. Çıkarken bakkaldan değişiyor adımları. Bir küçük çubuk şeker hayat veriyor adımlarına; solmamak için direnen ,son anda çatlamış yapraklarına su bulaşan kanirejler gibi.

Geçenlerde yine rastladım Berfin’e . Küçük, mavi boncuklu bileklerine baktım. Boncuk pek yakışmış dedim. Utandı. Berfin'e büyüyünce ne olmak istiyorsun diye sordum. Söz bulamayınca sırf sormuş olmak için değil; o küçük dünyanın boya kaleminin rengini öğrenebileyim diye. Önce düşündü biraz. Üşüyen, kızarmış mavi boncuklu bileğini çıkardı cebinden. Alnına sürdü elini. Bozuk türkçesi ile şeyyy anne olacağım büyüyünce dedi. Sustum. Anne olacaktı Berfin bir gün. Çocuğu olacaktı. Kendi gibi nahif yoksul, gururlu.

Bilmem niye hep çocuk kalsın istedim Berfin. Aynı saatte hergün görebileyim çalışma koltuğumdan ekmek aldığını. Duymadan, kulaklarının kızarmasından anlayayım yine aldıklarını veresiye defterine yazdırdığını. Verdiğim şeker kadar önemsiz ama sınır tanımaz kalsın istedim mutluluğu. Hayal dünyası sadece anne olmak, kendi gibi Berfinler, Oyalar, Kardelenler yetiştirebilmek kadar temiz kalsın; leke bulaştırılmamış, çamur atılmamış… Kendi hayatımla Berfin'inkini kıyasladım dün gece belki hiçte gereği yokken. Karşımda yine kötü ışıklandırılmış haline inat, koca tabela hasan bakkaliyesi… sanki oradaydı hayali Berfin'in. Benim evim sessiz! Çığlıklar; hani şu portmanto yanındakiler dışında.. Yığınla şeker alabilecek, atlıkarıncalara binebilecek, ekmeği bakkala yazdırmadan alabilecekken mutlu değilim Berfin kadar…

Şimdi kar var bu küçük köyde. Dışarıda, kapımın önünde süt verdiğim kedinin huzurlu hırıltısı ve evimin portmanto çıkışında öyle duran gürültülü yalnızlıklarım… Şimdi arasam seni. Öyle uzaksın ki, aynı karda ıslanmıyor üşüyen atkılarımızdan boynumuza uzanan sevdamız. Aynı yabancılara tanıdık olabilme telaşında değiliz. Zamanımız farklıyken neye yarar bir iki yalan katılmış süslü cümleyle ben iyiyim sen merak etme, demek. İçimizi ve bu beyhude dillendirilmiş dilimizi acıtmaktan başka.

Kapıda hep aynı yerinde duran gürültülü yalnızlık, yine gece, camımdan sanki tüm köy uyuyor diye sadece benim için yağıyor olduğuna inandığım yalan bulaştırılmamış, yalnızlığı çok, kar taneleri… Biraz nazlı…

Masamda hiç yeri değilken, fikrim sevdamı emanet ettiğim uzak bir ülkelerarası yağmura tutsak olmuşken; önümde duran kocaman kağıda büyük harflerle hep aynı cümleyi çiziktireyim istiyor ruhum. Sadece bu köye yağıyor olduğu için beyaz kalan kar eşliğinde. Berfin de bir gün ANNE olacak!

Bir gün Berfin de ANNE olacak…

pınar09 · 30-04-2007, 10:24

ne güzel bir hikyeymiş,yalnız beni çocukların hayal dünyasının sınırlı küçük olması üzüyor beni,ellerine sağlık dostum.

mnoocalan · 30-04-2007, 10:35

emeğine sağlık zilancım

28-04-2007, 09:01	#1
ZiLAN Onursal Dost Üyelik Tarihi: Feb 2007 Mesajlar: 1,415 Tesekkür: 0 41 mesajina 63 kez tesekkür edildi	Berfin De Bir Gün Anne Olacak… Susmaz çığlıklar var portmantonun yanında. Eve her gelişimde yüzümde aydınlanıyor yokluğunun acısı. Işığa gerek yok; haykırmak isterken susturduklarım yetiyor aydınlatmaya acımı… siteadi.com - Berfin De Bir Gün Anne Olacak… Saat şimdi geceyle sabah sancısı bir bilinmez zarf arasında gidip geliyor. Benim için dünya, camımın karşısında kötü ışıklandırılmış ikinci sınıf bir eski dükkan sıkıntısı… bu sessizlik hiç bitmez gibi gürültülü geliyor kulaklarıma. Viran görüntüsüne inat bir tezatlık yaratmak istercesine fiyakalı bir tabela asmışlar bakkalın giriş kapısına. Kocaman turuncu ışıklarla yazdırılmış hasan bakkaliyesi… kasada oturan adamın adı değil hasan. İhtimal dedesinin ismidir. Ekmekleri verirken her seferinde garip bir önseziyle dudak büküyor.gidenlerin neredeyse tamamı babam parasını sonra verecekmiş diye başlıyor cümleye çoğu kez devamı sekiz ekmek diye geliyor. Şimdi, pek uzun olmayan aralıklarla girip çıkılan bu bu bakkal sessizlik içinde.. tıpkı sokak gibi… kötü ışıklandırmalardan muzdarip öylece bir sıkıntı çörekleniyor içime. Ekmek alan, parasını babam iş çıkışı getirecek diyenlerin tümünün babası uğramadı yine bakkala. Bundan olmalı ki sinirli kapattılar yine dükkanı. Adı hasan değil kasada oturanın. Hiç sormadım ne diye. Zira pek sevmiyor müşteriyle konuşmayı. Hızlıca, git der gibi bir sinir veriyor istediklerimi. Üstelemiyorum…. Bazen rastlayınca mavi boncuklu Berfin‘e hadi bir şeker al ben ödeyeyim parasını diyorum kızarıp usulca sağ omzunu kaldırıyor. Zorla atıyorum poşetine. Çıkarken bakkaldan değişiyor adımları. Bir küçük çubuk şeker hayat veriyor adımlarına; solmamak için direnen ,son anda çatlamış yapraklarına su bulaşan kanirejler gibi. Geçenlerde yine rastladım Berfin’e . Küçük, mavi boncuklu bileklerine baktım. Boncuk pek yakışmış dedim. Utandı. Berfin'e büyüyünce ne olmak istiyorsun diye sordum. Söz bulamayınca sırf sormuş olmak için değil; o küçük dünyanın boya kaleminin rengini öğrenebileyim diye. Önce düşündü biraz. Üşüyen, kızarmış mavi boncuklu bileğini çıkardı cebinden. Alnına sürdü elini. Bozuk türkçesi ile şeyyy anne olacağım büyüyünce dedi. Sustum. Anne olacaktı Berfin bir gün. Çocuğu olacaktı. Kendi gibi nahif yoksul, gururlu. Bilmem niye hep çocuk kalsın istedim Berfin. Aynı saatte hergün görebileyim çalışma koltuğumdan ekmek aldığını. Duymadan, kulaklarının kızarmasından anlayayım yine aldıklarını veresiye defterine yazdırdığını. Verdiğim şeker kadar önemsiz ama sınır tanımaz kalsın istedim mutluluğu. Hayal dünyası sadece anne olmak, kendi gibi Berfinler, Oyalar, Kardelenler yetiştirebilmek kadar temiz kalsın; leke bulaştırılmamış, çamur atılmamış… Kendi hayatımla Berfin'inkini kıyasladım dün gece belki hiçte gereği yokken. Karşımda yine kötü ışıklandırılmış haline inat, koca tabela hasan bakkaliyesi… sanki oradaydı hayali Berfin'in. Benim evim sessiz! Çığlıklar; hani şu portmanto yanındakiler dışında.. Yığınla şeker alabilecek, atlıkarıncalara binebilecek, ekmeği bakkala yazdırmadan alabilecekken mutlu değilim Berfin kadar… Şimdi kar var bu küçük köyde. Dışarıda, kapımın önünde süt verdiğim kedinin huzurlu hırıltısı ve evimin portmanto çıkışında öyle duran gürültülü yalnızlıklarım… Şimdi arasam seni. Öyle uzaksın ki, aynı karda ıslanmıyor üşüyen atkılarımızdan boynumuza uzanan sevdamız. Aynı yabancılara tanıdık olabilme telaşında değiliz. Zamanımız farklıyken neye yarar bir iki yalan katılmış süslü cümleyle ben iyiyim sen merak etme, demek. İçimizi ve bu beyhude dillendirilmiş dilimizi acıtmaktan başka. Kapıda hep aynı yerinde duran gürültülü yalnızlık, yine gece, camımdan sanki tüm köy uyuyor diye sadece benim için yağıyor olduğuna inandığım yalan bulaştırılmamış, yalnızlığı çok, kar taneleri… Biraz nazlı… Masamda hiç yeri değilken, fikrim sevdamı emanet ettiğim uzak bir ülkelerarası yağmura tutsak olmuşken; önümde duran kocaman kağıda büyük harflerle hep aynı cümleyi çiziktireyim istiyor ruhum. Sadece bu köye yağıyor olduğu için beyaz kalan kar eşliğinde. Berfin de bir gün ANNE olacak! Bir gün Berfin de ANNE olacak… Benzer Konular koma berfin (halay 9 album)... Anne Sütü Kansızlığı Önlüyor... Bu gün anneler günü sen nerdesin be anne... SOL YANIM(Küçük bir kızın mezar ziyareti)... Share Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter __________________ Serbest piyasa dostluklar ikilem kıskacında Hüküm sürüyor iktidar Hükümlü olmuşuz Hükmettiğimiz çarkın sahte zarında Her gün, Biraz daha zalimleştiriyor İçimizdeki canavarı Her kuvvet, Biraz daha zalimleştiriyor İçimizdeki şeytanı *DİLİMİN SINIRI DÜNYAMIN SINIRLARIDIR...*

30-04-2007, 10:24	#2
pınar09 Dost Üyelik Tarihi: Jan 2007 Yaş: 37 Mesajlar: 3,610 Tesekkür: 201 173 mesajina 805 kez tesekkür edildi	ne güzel bir hikyeymiş,yalnız beni çocukların hayal dünyasının sınırlı küçük olması üzüyor beni,ellerine sağlık dostum. Share Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

30-04-2007, 10:35	#3
mnoocalan Dost Üyelik Tarihi: Dec 2006 Bulunduğu Yer: ANKARA Yaş: 48 Mesajlar: 4,240 Tesekkür: 87 113 mesajina 198 kez tesekkür edildi	emeğine sağlık zilancım Share Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter __________________ Kayıp kentin güzel insanı Rüzgar esermi sizin oralarda? Ve Umut türküsü söylenirmi Sevda misali? Yada buradan sesimiz duyulurmu Bir SELAM desek dosta...