Dostun Sayfasi - çok geç diye bir zaman yoktur

okulun ilk günü,ilk derste profösörümüz,önce kendini tanıttı,sonra bu yıl yepyeni bir öğrencimiz var.çok ilginç biri bakalım bulabilecek misiniz? dedi.ayağa kalkıp etrafa bakmaya başlamıştımki ,yumuşak bir el omuzuma dokundu.döndüm yüzü iyice kırışmış yaşlı bir hanımefendi,bana gülümseyerek bakıyordu.ben rose dedibenim adın rose yakışıklı.87 yaşındayım.madem tanıştık seni kucaklıya bilirmiyim?güldüm.tabi dedim.hadi sarıl bana.öyle sımsıkı sarıldıki..
bu kadar genç ve masum yaşta üniversiteye niye geldin diye şaka yaptım.minik bir kahkahayla cevapladı:buraya zengin bir koca bulmaya geldim.evlenip bir kaç çocuk doğuracağım.sonra emekli olup dünya turuna çıkacağım..dersten sonra kantine gidip bir sütlü çikolata içtik.hemen arkadaş olmuştuk.ertesi gün ve üç ay ,sınıftan hep birlikte çıktık ve hep kantinde lafladık.öyle akıllı ve deneyimliydikki,onu dinlemekle derslerden daha çok şey öğrendiğimi hissediyordum sömestr boyunca rose kampüsün sevgilisi olmuştu.nereye gitse etrafı çevriliyor,çok çabuk arkadaş ediniyordu.iyi giyinmeyi seviyor,diğer öğrencilerin ilgisini çekmeye bayılıyordu.rose hayatını yaşıyordu.hepimizden daha canlı,daha dolu yaşıyordu...
sömestr sonunda ,rose u futbol balosuna davet ettik,konuşma yapması için.orada bize verdiği dersi unutmama imkan yok.konuşmasını önceden hazırlamış ve bir yığın karta kocaman kocaman yazmıştı.elinde bu deste ile kürsüye yürürken,kartları elinden düşürdü.konuşma darmadağın olmuştu.şaşkın,biraz da utanmış mikrofona doğru eğildine kadar beceriksizim değilmi? özür dilerim.buraya gelmeden önce heyecanım yatışsın diye ilaç aldım.sonucu görüyorsunuz.şimdi bu kartları taerar sıraya koymam münkün değil
eniyisi ben size aklımda kalanları söylüyeyim,olur mu?
Yaşlandığımız için,eğlenmekten,oynamaktan,yaşamaktan vazgeçmeyiz.
eğlenmek,oynamak,ve yaşamaktan vazgeçtiğimiz için yaşlanırız.genç kalmanın
mutlu olmanın,ve başarıya ulaşmanın sırrı;her gün gülmek ve hayata katacak mizah bulmak.bir rüyanız olmalı mutlak.rüyalarınızı kaybettinizmi ölürsünüz.
etrafınızda dolaşan pek çok kişi aslında ölü ve bundan kendilerinin bile haberi yok.yaşlanmak ile büyümek arasında çok büyük bir fark vardır.eğer 19 yaşındaysanız ve bir yıl hiç birşey yapmadan,hiç bir şey üretmeden sırt üstü yatarsanız,sadece bir yaş yaşlanır,20 olursunuzoysa bir yaş daha büyümek için
mutlak bir şeyler yapmak,üretmek,kendini geliştirecek fırsatları bulmakve kullanmak gerekir.asla pişman olmayın .biz yaşlılar genelde yaptıklarımızdan değil,yapmadıklarımızdan pişman oluruzçünkü.ölümden korkan insanlar pişman olanlardır.pişman olmaktan korktukları için hiçbir şey yapmayanlardır.
ders yılı sonundarose yıllarca önce başlayıp ,hayat mücadelesi içinde ara vermek zorunda kaldığı üniversiteyi derece ile bbitirdi
mezuniyet töreninden bir hafta sonra ,uykusunda, huzur içinde öldü.cenaze
törenine iki binden fazla üniversite öğrencisi katıldı.YAPABİLECEĞİMİZ HER ŞEYİ YAPMAK İÇİN ASLA GEÇ OLMAYACAĞINI hepimize öğretyen bu muhteşem kadının anısına layık bi törendi bu.rose un öğretisi aslında dünyanın bütün üniversitelerinde zorunlu ders olmalıydı:
ÇOK GEÇ DİYE BİR ZAMAN YOKTUR!;)