"Püf noktası" deyiminin hikayesi
 

Zamanın birinde bir çömlek atölyesinde çalışan bir çırak varmış. Çırağın hayali bir gün ustalaşıp kendi dükkanını açmakmış. Ne zaman ustasına bu hayalini açtığında ustası daha pişmedin bilmen gereken bazı incelikler var der engel olurmuş. Çırağın yaptığı çömlekler de pek bir güzel olurmuş.

Ustasının nasihetlerinden sıkılan çırak dayanamayarak bir gün kendi dükkanını açmış. Yaptığı birbirinden güzel çömleklerle kısa sürede pek çok müşteri kazanan çırak çok mutluymuş. Ancak bu mutluluğu çok uzun sürmemiş çünkü yaptığı her çömlek belli bir süre sonra çatlayıp su sızdırmaya başlıyormuş. Bundan dolayı sattığı her çömlek kısa bir süre sonra geri geliyormuş.


Sattığı çömleklerin hiçbirinden para kazanamayan çırak büyük bir hayal kırıklığıyla dükkanına kilit vurmak zorunda kalmış. Mahcubiyet içinde ustasının yanına varmış durumu anlatmış. Ustası da eski sözlerini hatırlatarak tezgaha geçip bir çömlek yapmasını istemiş. Çırak her zamanki gibi çok güzel bir çömlek yapıp ustasına vermiş. Ustası çömleği eline alıp şöyle demiş:


“Her işin bir inceliği var, bu işin inceliği ise çömlek yapılırken üzerinde oluşan hava kabarcıklarını görebilmek ve püf diyerek o kaparcıkları patlatmaktır. Eğer o kabarcıkları patlatmazsan zamanla çatlayıp sus sızdırır, ustalık her çömleğin püf noktasını bulmaktadır.”


Her sanatın incelik gereken nazik kısmına da o günden sonra püf noktası denilmeye başlanır.