Genç otobiyografi

[MEHMETDOST]

"GENÇ OTOBİYOGRAFİ
siteadi.com - Genç otobiyografi -nazım'a

1960'ta boyabat'ın damlaca köyünde doğdum
dördümde bacağımı koca bir köpek ısırdı
cami avlusunda kıstırırken imamın kızını
on sekizimde beş silah birden kustu üstüme
kayıp düştü boynumdan el örmesi atkım
dokuzuncu gün ayağa kalktım
delik bir karaciğerle

altmışından sonra yazılır belki otobiyografi
belki de saçına ak düşmeden yaşlanır insan
yaşamaktan korkum yok
değişmekten de
beni burada ne iş kazası bulabilir ne trafik
ne yedi kat yerin altından başıma grizu patlar
ne de bir gemi güvertesinden alır beni bu karanlık sular
kim kaçırabilir bindiğim uçağı benden başka
kanlı bıçaklıyım hayatla evet
fakat tek bir gün küsmedim
canıma filan da kıymayı düşünmedim
baskıdan işkenceden yılıp
nerede o kılçığını boğazıma takacak olan balık

yani yemek yerken ölmek ihtimali de yok

kaç gün sonra bulur açlığa yatan insanı ölüm
ilk açlık grevimde dehşetli bir soruydu kafamda bu
84'te yetmiş beş koca gün dayananı gördüm
altmış üç günde onuruyla öleni de
kim bilir daha kaç açlık grevi taşır beni bu sayrılı mide
fakat her an son verebilir işime patlayan bir tüfek
bir postal darbesi ya da bir cop
belki de çekip alırlar bir şafak
koparır gibi boynunu bir gülün
benim ülkemde çünkü şaşılacak kadar sıradan
ve kolay bir iş ölüm

altı yaşımda öğrendim okumayı yazmayı
üç ay içinde hatmettim kur'an-ı kerim'i dokuzumda
on altımda seminerini verdim
diyalektik ve tarihi materyalizmin
on beşimde gördüğüm her güzele vuruldum
on dokuzumda kelepçelediler kollarımı
ve ben içerde yasakladım kendime tutuklu aşkı
kalbim sızlamıyor dersem yalan

istanbul'da büyüdüm tanımam İstanbul'u
müzelerinden çok meydanlarını bilirim
liselerini üniversitelerini bir de
sokaklarında anılarım saklı kimi semtlerinin
kimilerinin üzerinden otobüsle olsun geçmedim

80'den beri hapishanelerinde yatarım
kim bilir kaç kez yalayıp geçti yüzümü ölüm korkusu
84'te akademi kitabevi ödülü'nü bana verdiler
yürekli adamlarmış doğrusu

tenhalarda öptüğüm liseli kızları saymazsam
üçü beşi geçmez tanıdığım kadın sayısı
ve madem doğruyu söylemek şairin işi
yemyeşil bir bulut gibi uzandığım çimenden önce
güneşli denizden patlayan tomurcuktan önce
karda kayarak evimde indiğim yokuştan önce
kokusunu
sesini
sımsıkı etini aradığım oldu bir kadının

haritada bir yerdir ülkemin çoğu kenti
kartlara merak saldım belki bu yüzden
paris'i görmedim göreceğim de yok
büyük otellerin kapısından girmedim
viski de içmedim barlarına oturup
girdim fakat kırıp camını intercontinental'ın
77 1 mayıs'ında
yaralı bir genci kolundan tutup

80'de 1.şube'de sorguladılar beni
övünmek gibi olmasın ama tek laf demeden
keyifli bir ıslıkla çıktım işkenceden
82 mart'ında idamımı istediler
87 ocak hala sürüyor davam
onlar bırakmaz yakamı

ben bırakmam"

1987 Metris

Nevzat Çelik