isimsiz bir şiir
 

Sevmek buymuş demek ki..
Sevmek vermekmiş en büyük parçanı..
Özlemekmiş sevmek..
Gece yastığa başını koyduğunda akan iki damla yaşmış…
Sevmek zormuş sevdiğim
Özlemek zormuş…
Sanki bedenine binlerce bıçağın saplanmasıymış…
Bir uzak kentte sensizliği yaşıyorum şimdi..
Bazen iki cümle takılıyor boğazıma..
Bazen sessiz çığlıklar kopuyor içimden..
Üşüyorum sensiz, ellerimi ısıtan ellerin yok..
İçimi eriten gözlerin yok..
Bir ateş var sol yanımda..
Bir de sana verdiğim söz dudaklarımda…
Koşup sana gelmek istiyorum gücüm yok..
Özlüyorum demeye lüzum yok…
Gelsem yanına, kokunu içime çeksem..
Ellerini alsam avuçlarımın arasına..
Halim yok sevdiğim…halim yok…
Böyle mi yaşanırmış ayrılıklar..
Böyle mi koyarmış hasret insana..
Bir bilsen nasıl muhtacım sana..
Bir bilsen bu can ölümüne hasret sana…
Bilirim sende sığamazsın kendine..
Gece sessiz sessiz ağlarsın hissederim..
Dayan birtanem dayan…
Bir gün geleceğim ..
Bu yürek yarısına kavuşacak..
Bu beden yeniden hayat bulacak..
Bir sarılacağım sana, ölüm bile ayıramayacak..