Sarıkamış İçinde
 

Var mı tarihte eşi benzeri,

Böylesi hazin bir veda,

Döküldü yaprak yaprak

Hazan mevsimiydi sanki

Asırlık çınar ağacı gibi

Devrildiler birer birer

Sarıkamış içinde…

Soğuktu hava, hem de çok

Rüzgar titrek titrek esiyordu.

Kar ve tipi donduruyordu dokunduğu ne varsa

Önce ağaçlar, sonra bedenler

Dondular birer birer,

Gelmişti Mehmet’in uykusu

Gözlerini açamıyordu, nasıl bir uykudaydı?

Sarılmak istedi arkadaşlar, ona can vermek için

Soğuktu bedenleri, ısıtamıyordu onları

Çare yoktu, soğuk daha da derine işliyordu,

Ayaktan başladı, sırayla eller ve başa doğru.

Uykusu gelmişti sarılan gönüllerin

Anladılar şehit olacaklarını…

Varacakları Allah’a

Okudular son dualarını

Bir sevinçle kapadılar gözlerini.

Dondurdu Mehmetleri birer birer

Sarıkamış içinde…



Her biri bir yerden gelmişti

Alışık değillerdi soğuğa

Ayağında çarık, sırtında yazlık elbise

Şiddetli soğuğunda kar ve buz içinde

Şahadet şerbetini içiyordu Mehmetler...

Ağıt yakıyordu tipiyle esen rüzgâr

Savaş vardı, düşmana değil havaya

Kimse vuramadı onları

Döküldü tek tek alınları öpülesi Mehmetler

Sarıkamış içinde…

Kaynak Yahya KARAKURT