Bulut Cinayeti
 

Bulut Cinayeti

yağmur yağıyor…
yardım bir bulutun yüreğini baştanbaşa
şehir baştan ayağa kan
bulutlar kanıyor
savurdum şiirin keskin hançerini göklere
keman sesi yükseliyor bileklerinden göklerin
tanrılar dilimde cehennem korkusuna tohumlanıyor

erik ağacım çiçek açmış yalancı güneşe
gün geceye dönmüş
intihar vaktidir
çiçeklerimi gömün bahara
ben suçluyum
evet ben
ıslattım dudaklarını ağaçların
inandım çünkü gözlerine

aşk tahin edilir mi sorusunun cevabına
baharım yanıyor
sorular ve cevaplar ateşinde
bağrımı dağlattım
kör bir demirciye
ıslanmıyor artık tenim



şehrin karanlık sokaklarında dolaşıyorum
her yol mezarlık çağrıcısı
terminallerde yankılanan seslerde
gidişten artakalan son sözün ağırlığını tartmak gereksiz
ne fark eder ölmek yanında, aynı
ayak sesimden başkası yok kaçışlarımda
bütün gidişleri vurmak
bir otobüs terminalinin içini boşaltıp dondurmak istiyorum
öylece dursun karşımda
şimşekleri ile bağırtayım gökyüzünü
gittiğin otobüsün bütün camları perişan


böleyim yüreğini ikiye
bir daha!
bir daha!
yıldırımlar insin ormanlara
küfrüm yıldırımlarıyla oysun o ağacın göğüs kafesini
korksun sincaplar
yeşil gözlerinin cevizini kırıp yerleşsinler içine
korkulu iki sincap
bir benzeyenim daha olsun ister ölümlüler
yalnız ölmek insan hayvanını korkutur
sadece aşk savaşında tek vurulur yürek
gerisi toplu bir katliamdır başka biçimlerde

-mesela-
bulut yüreğinden vurulsun
ben düşeyim kaldırımlara
bulutum kan yağısın
sincaplar ölsün
bir daha bakma gözlerime
gün ağırsın tende
güneş ışıkları vursun faili yeşermiş dilime
ölümümden arta kalan şiir olsa
başka bir yeşerme ölme deliliğine
gidişte yağmur
dönüşte bulut olsa............

Kubilay Yıldız