Akşam Erken İner Mapushaneye
 

Akşam erken iner mapushaneye,
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kar etmez,inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.


Akşam erken iner mapushaneye,
İner,yedi kol demiri,
Yedi kapı demiri,
yedi kapıya.
Birden ağlamaklı olur bahçe.
Karşıda duvar dibinde,
Üç dal gece sefası,
üç kök hercai menekşe...


Aynı korkunç sevdadadır,
Gökte bulut,dalda kayısı.
Başlar koymağa hapislik.
Karanlık can sıkıntısı...
"Kürdün Gelini"ni söyler maltada biri,
Bense voltadayım ranza dibinde,
Ve hep olmayacak şeyler kurarım,
Gülünç,acemi,çocuksu...


Vurulsam kaybolsam derim,
Çırılçıplak bir kavgada,
Erkekçe olsun isterim,
Dostluk da,düşmanlık da.
Hiçbiri olmaz halbuki,
Geçer süngüler namluya.
Başlar gece devriyesi jandarmaların...


HIrsla çakarım kibriti,
İlk nefeste yarılanır cigaram,
Bir duman alırım,dolu,
Bir duman kendimi öldüresiye,
Biliyorum "sende mi?"diyeceksin,
Ama akşam erken iniyor mapushaneye.
Ve dışarıda delikanlı bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya....

Ahmet ARİF

ya kusura bakmayın dostlar bu şiir daha önce verilmiş,ben yine sondan farkettim.

önemli değil güzelliğinden birşey kaybetmemiş şiir :)