ölüme Yatanlar

[ZiLAN]

1.
siteadi.com - ölüme Yatanlar
Ağzı köpük

karnı kızıl kanlar içinde küheylanlar

Durmadan vuran mahmuzlardan huysuz

kan ter içinde Doğu’ya doğru koşuyor ve

küheylânların en irisinin üstünde

küheylan kadar asi

küheylan kadar ürkek

ufuklarımızı karartan haki renkler üstüne

Yeşil bereler sunuyordu ve yaldızlı düğmeler...

2.

Bir tarafta

dalkavuk ninnileriyle demokrasi beşiğini sallayanlar

hakilerin «altı kadife döşeli» diye

siyah postallarını öperken

beri yanda

geniş sağrılı küheylanların

karnını döven

mahmuzlardan sivri

mahmuzlardan uzanan;

hakilerin kuşattığı toprak evlerin

koynuna ışık düşmemiş gecelerinde

ölüm uykularından koparılan bebelerin

körpe etlerine batan çıngıraklı ivgiler!

3.

Ve bizimkiler

düşüyorlardı birer birer!

kimi

dinginliği döven mavzer senfonilerinin bitiminde susarak

kimi

kendini güneşin kızıl salkımlarına asarak

çırılçıplak sabahlarımıza doğmak için,

doğmak ve

birbirine vurdukça sıkılan

sıkıldıkça donan

dondukça inci tanesi gülmeleri donuklaştıran

kurşun renkli sabahlara

gökkuşağı tokasıyla

vurmak için

4.

Bizimkilerdi;

Güneşimizi örten siyahları silmek için

aldırmadan morarmış tenlerine

ölümüne direndiler!

Bizdendiler;

Ölümüne direnmek yetmiyorsa;

«Ölüme yatarız» dediler

Ve yattılar

5.

Hissediyorlardı

hergün biraz daha yaklaşan ölümün soluklarını

Hiç düşmedi dillerinden

«son gün»e kadar eksilmedi yüreklerimizden

Yaralı yüreklerimizden çıkardıkları hayat tınıları...

Biraz daha uzatmak için geriye kalanların hayatlarını;

her an dirhem dirhem

hergün adım adım gelen ölümden vazgeçmediler

6.

Dışardakilerin kan çanağı gözleri

Yedi kat duvarların ötesinden

aldırmadan bakışları donduran buz saçağı yüzlere

görüyordu bizleri

konuşuyordu bizlerle;

«kim öğretti yavrum sana

bu halinle de gülmeyi?

Bir deri bir kemik gördükçe seni

bazen çözülüyor tevekkülüm;

Benim, inanç sularımda açan

ve solmayan gülüm

Yine de sen

olduğun yerde bildiğin gibi davran

Bunlar da geçer çünkü

Dünya kurulalı beri durmaz döner devran...»

7.

karşımızdakiler

taş çıkartırcasına

orta çağ zorbalarına...

Bu, tutkuları kutsallaşmış maviliklere akan yolcuları

ölüm geçitlerinde vurdular!..

Dağ taş inledi

kurt-kuş ağıtlara durdu

düşürülen fidanların acısından;

- Rüzgarla güneş

Bir kez daha herkes duysun

bir türkü söylediler;

maviliği tutsak ufuklarda elele,

Tozutmaya kalkan rüzgarın girdabına girilmez

Boynuna halat takılsa da güneş batmaya sürüklenmez

Ne kadar erken batarsa o kadar erken doğar

Zorla yaratılan karanlıktan fayda beklenmez!..


-Temmuz ‘84-
Bir Direniş Odağı - METRİS

[pınar09]

yüreğine,ellerine,emeğine sağlık dostum.