Istanbul ve sen
 

Ey sevgili Istanbul gibisin
Bir yanın fakir bilgiden sevgiden yoksun
Sanki kuru ekmek, bir bardak çay yetercesine
Bir yanın zengin güzellik dolu
Gözlerin tenin saçın endamın
Sanki özetisin yedi tepeli bu şehrin

Bakışların baze mendil satan bir çocuk
Masum bir tavır, yumuşak bir ses
‘bir mendil alırmısın’ der gibi
Sevgi dolu, sevgiye muhtaç
Bazense hırçın, alıngan, umursamaz
Sosyetenin en asil burjuvası
‘çekil ayak altından der gibi
Öfke dolu, sevgiden muaf

Sözlerin bazen asabi
Şehrin kargaşasında işe geç kalan tek senmişsin gibi
Herkese çıkışan, huysuz, memnuniyetsiz
Öfke dolu, sevgiden muaf
Bazense istiklal caddesinde bir müzisyen
Kalabalığın gürültünün içinde tek konuşan senmişsin gibi
Huzur veren yumuşak, herşeyi unutturan bir şarkı
Sevgi dolu, sevgiye muhtaç

Ellerin bazen yumuşak bir dokunuş
Boğaz suyunun kıyıya sakin dokunuşu gibi
Sevgi dolu, sevgiye muhtaç
Bazense suyun en hırçın hali
Dalgaların sahili, gemileri hırpaladığı gibi
Öfke dolu, sevgiden muaf

Işte Istanbul ve sen
Ben neresindeyim bu şehrin
Kuytu bir köşesinde
Koca deniz varken
Sakin bir göl kıyısında
Ne Istanbul alıyor içine beni
Ne sen yüreğine
Sevgiye muhtaç seni bekliyorum.
M.TÜRKMEN 20/06/2011