Aşık Mücrimi
 

Aşık Mücrimi



1882-1970. Akçadağ’ın Karaterzi köyünde doğdu. Asıl adı Mehmet Özbozok’tur.

Aşıklık geleneğini küçük yaşlardan itibaren öğrenmeye başladı.

Bir elinin sakat olmasından dolayı Çolak lakabıyla da bilenen Mücrimi, uzun yıllar Keferdiz’de yaşadı.

Sinemilliler içinde deyişleri en çok okunan aşıklardan biridir. Özellikle kendi yöresi olmak üzere değişik yerlerde bilinmektedir. Ancak şiirleri/türküleri araştırmalarda yeterince aktarılma olanağı bulamadı.

Tam olarak bilinmemesine karşın yaklaşık 500 deyişi olduğu tahmin edilen Aşık Mücrimi’nin deyişleri birçok sanatçı tarafından söylenmektedir.

Aşık Mücrimi'ye ilişkin Ulaş Özdemir tarafından hazırlanan bir araştırma, »Şu Diyâr-ı Gurbet Elde, Âşık Mücrimî’nin Yaşamı ve Şiirleri« (2007) adıyla yayımlandı.





Bizim

Felek bizi attı gurbet ellere
Bilmem nerden geçer yolumuz bizim
Adı sanı bilinmedik ellerde
Acep kim kaldırır salımız bizim

Yağmur yağar serpiliyor kar ile
Günümüz geçiyor ah u zar ile
Eğer kavuşmazsak nazlı yar ile
Kıyamete kalır kavlimiz bizim

Dertli Mücrimi’yem yollarım ırak
Düşmüşem gurbete o yarden uzak
Bir yandan hasretlik bir yandan firak
Bilmem nerde kalır ölümüz bizim





Şen Değil

Şu diyar-ı gurbet elde
Şen değil gönlüm şen değil
Kimse bilmez ahvalimden
Şen değil gönlüm şen değil

Sergerdan oldum gezerim
Hem okuyup hem yazarım
Leyl ü nehar intizarım
Şen değil gönlüm şen değil

Ben cismimi yaktım nara
Gönlüm uğradı efkara
Tecellim yok bahtım kara
Şen değil gönlüm şen değil

Mücrimi’yem didem yaşı
Gamdan ayrılmadı başı
Adülerden yedi taşı
Şen değil gönlüm şen değil