Facebook´ta Ilaçli Kahve Molasi

[cilek_22]

İ yisi mi siz acele edin. Güzel güzel çocuklar getirin bu dünyaya. Bu yaşlı, bu kocamış dünyaya. Ama kazara değil. Sevgiyle, özlemle bekleyerek. Hayaller kurarak. Gelecek güzel günleri düşleyerek…
siteadi.com - Facebook´ta Ilaçli Kahve Molasi
Onu ille de bir konakta beklemeniz gerekmiyor. İlle de doğalgazı olması gerekmiyor evinizin. Ona sıcak, sıcacık bir yuva vermek önemli bir başlangıç. Sevginin sıcaklığı.

Niye güldünüz? Nedir garip olan? Eee. Biliyorum bende.

"Sevgi, karın doyurmuyor. Sevgi, plazma TV satın alamıyor. Sevgi, bilgisayar alamıyor. Sevgi, internet, kablolu yayın ücretini ödeyemiyor. "

Ama sevgi paylaşmaktır. Ya da Leo Buscaglia'nın dediği gibi;

"Sevgi, kolların açık duruşudur. Eğer kaparsanız kollarınızı sevgiye, dünyada sizden başka kimsenin kalmadığını görürsünüz… "

Evet! Siz sevgili okuyucularım.
Sevgi, az ya da çok olanı paylaşmaktır. Sevgi, bir bütün olmaktır. Sevgi, kabullenebilmektir.

Tamam tamam anladım. Tekrarlamanıza gerek yok. Biliyorum. Sevgi bilgisayar satın alamıyor. İnternet faturalarını da ödemiyor. Eee.

Sevgisiz yüksek hızlı bir bilgisayar, çözünürlüğü bilmem kaç megapiksel bir plazma TV alsan neye yarar? Biraz argo olacak ama " Yemişim Plazmasını…"
Akşam vakti pek çok evdeki manzarayı gözümün önüne getirebiliyorum.

Beyler salonda oturmuş, birbirinden garip, isminin yanında yorumcu yazan bir sürü adamı izliyor. Maç 90 dakika. Pek bilmem ama (+) 10 dakika da üzerine eklesem duraksamalar adı altında. Tamam tamam unutmadım. Arada 15 dakika kale değiştirme arası… Eder 115 dakika. Ama yetmiyor. Günün ilk ışıklarına dek süren, reyting için birbirine giren cins cins insanları izliyor. Bu arada cins dediğim için de bana dava açarlar mı merak ediyorum. Cins ne demek diye merak ediyorlarsa TDK sözlüğüne bir baksınlar. (Özellikle yuvarladım. Konu futbol ya…)

Bizim toplumda ana çok özeldir. Ama ne özel. Birbirinin anasını, futbol topu gibi bir o yana, bir bu yana savuran adamları izliyor, evin direği BABALAR.

Yok Yok, spor değil karşı olduğum. Daha oraya gelmedim. Az sonra…

ANNELER. Ya anneler ne yapıyordur o saatte. Çamaşır, bulaşık, yemek vs.

Hepsi bitmişse evin diğer odasına geçmiş süslü hayallerle dolu yeni başlayan bir diziyi izlemekte. Oysa ki dizilerde kadınlar aşağılanmakta. Kadınların yeri yataktır denmekte. Hemcinsine bir saatlik sevişme karşılığı binlerce dolar ödenmekte. Sonra da "A… Pardon. Ben durumunuzu bilmiyorum. Sizi fahişe sanmıştım. Ama size aşık oldum denmekte."

Yok yok, diziler değil karşı olduğum. Daha oraya gelmedim. Az sonra…

EVİN çocuğu nerede şimdi?

Babası salonda. Ne yapıyor? Maç izliyor.

Annesi oturma odasında. Ne yapıyor? Dizi izliyor.

Eee.

Çocuğun nerede olduğunu merak eden var mı?

Durun durun. Ben tahmin edeyim.

Odasında bilgisayar karşısında.

Ya son tasarım bir oyunda, yüksek teknolojili bir silahla ateş edip arkadaşını vurunca;

"Oley. Nasıl geçirdim!" diye çığlık atıyor.

Ya MSN'de dünyada olmayan bir lisan ile yazışıyor. Vallahi araştırdım. Dünyada böyle bir dil yok. Zaman tasarrufu olsun diye çıkmış yeni bir yazı dili. MSN diliymiş adı. Bilmeyene yazık valla. Hem çok ayıp.

Çocuk biraz büyükse artık FACEBOOK'ta meze sofrası hazırlıyor. Ya da Nuri Alço ağabeyimizin ilaçlı gazozunu içiyor.

Gülmeyin. Gülmeyin. Biraz ciddi olun.

Yok yok. İnternet ya da oyun değil karşı olduğum. Daha oraya gelmedim. Az sonra...

Başta ne yazmıştım.

SEVGİ; paylaşmaktır. Az ya da çok paylaşmaktır.

Eğer o çocuğu eleştireceksen biraz düşün. Sen neredesin? Ne paylaştın çocuğunla. Ona ne verdin?

Bilgisayar aldın. Tuttuğu takımın renkleri ile süslü bir yatak örtüsü de serdin, sağlıklı ortopedik yatağına. Klasik kitaplar aldın. Havalı elbiseler aldın. Özel okula gönderdin. Hatta özel ders aldırdın. Eee. Başka? Yaz kampına gönderdin.

Ben sana bunları sormuyorum ki?

Sen çocuğuna ne yaptın? Ne yaptın da çocuğun saatlerce o sıkıcı ekranın karşısında oturuyor. Bilmiyor musun?

Gerçi o özel iki kelimeyi herkes hak etmiyor. Baba olmak, anne olmak, belki biyolojik nedenlerle mümkün. Ama gerçek baba, gerçek anne olmak herkesin harcı değil.

Bugünlerde "BEBEĞİNİ SATARKEN YAKALANDI" diye bir haber okudum.

Gerçi artık alıştım. Alıştık. Geçen yıl 17 aylık bebeğe tecavüz eden adamdan, ona göz yuman kadından bahsettim diye ciddi bir uyarı almıştım. Ama konuştum, yazdım, sövdüm.

Çünkü iğrenmiştim. Çünkü ağlamıştım. Çünkü utanmıştım. Ama alıştım artık sizin gibi…

Bu köşe mizah köşesi değil. İstediğiniz gibi yazamam. Aslında yazı da yazamam. Aklıma ne geliyorsa döküyorum. Ama GÜNGÖR sansürüne takılıyor yazdıklarım. Duruyorum.

Neyse evin içine geri döneyim. Dedim ya; ana, baba olmak kolay değil. Kolay değil sorumluluk alabilmek.

Sorumluluk alanlar buradan sonrasını okumasınlar. Almayanlar devam etsinler isterim yazının sonuna dek. Şimdi soruyorum.

Çocuğunla hiçbir şey konuşmadığını fark ettin mi?

Kızının ilk regl döneminde yanında olmayan, oğluna cinselliğin ne olduğunu anlatmayıp nonoşlara yönlendiren, gece yatarken yanağına öpücük kondurmayan, ninni, masal, hikaye okumayan, dua ettirmeyen bir baba, bir ana…

Ne diyorsun Oğuzhan? Yeter artık. Bırak zırlamayı.

Adam çocuğuna özel ders aldırıyormuş işte. Ne kadar anlayışsız bir adamsın sen böyle.

Tamam bitiriyorum. Keşke hiç başlamasaydım. Kusura bakmayın lütfen. Atıp tuttuğum için. Canınızı sıktığım için…

Saygılarımla,

Oğuzhan GÜNGÖR

Eyvallah çilek
ellerne yüreğine sağlık