Dost Dedigin...

[Lavinia]

DOST DEDIGIN
siteadi.com - Dost Dedigin...
“Dost dedigin kötülükleri gecenin karanligi gibi örter. Yalansiz, dolansiz, beklentisiz ilişkilerin oldugunu düşünmek ütopya. Sevgi ve dostluk çikmaz sokagin adi. En çok incitilen, kirilan kişiler ilişkilerinde derinlik arayanlardir. Safliklarinin, temizliklerinin karşiliklarinda ihanetler, aldatilmişlik bulanlar. Gerçekten insanin sadik dostu kara toprak mi acaba?
Cinnet toplumda dostluk aramak beyhude. Sosyal yaşamin tüm kirliligi, sahtelikleri, kahpelikleri insan ilişkilerinin temelini oluşturuyor. Bu temeller üzerine kurulan dostluklarin ne derece saglam olacagini varin siz düşünün. Dostlukta diger kutsal kavramlar gibi içi boşaltilmis siritarak yüzümüze bakiyor. Yüzme bilmeyen bir adamin derin sularda çirpinişi neye yarar ki? Ne zaman duygularimizi yaşamaya çalişsak her zaman birileri bizden önce davranip ortaya çikiyor. Kendi duygularini, problemlerini bize yaşatip kendisi rahatliyor. Peki ya biz? Biz ne zaman kime duygularimizi ihale edip rahatlayacagiz? Ne zaman ve nerede oldugunun hiç önemi yok.
Fakat hangi istasyona gitsem tren kalkti diyorlar. Ve ben hiç bir trene binemiyorum. Acaba bu benim kendi yazdigim senaryomuydu? Ama ben bu senaryoya kendimden çok inaniyorum. Peki içimizde durmadan büyüyüp gelişen ve tüm benligimizi kaplayan sikinti ve aci neyin nesi? Sokakta rastladigim her garibanin her yoksulun yüzü annem oluveriyor birdenbire. Benden ne istiyorlar? Benim sormam gereken sorulari onlar annem adina bana neden soruyorlar? Yaşadigim yilgin hayatin sorumlusu ve hatta o yilgin hayatina son veren lanet hastaligin sebebi demi benim? Yine kendi duygularimi yaşayamadan başka duygular hakim oldu benligime.
Annem olan yüzler neden annelik görevlerini yerine getirip korumuyorlar beni bu onursuz dünyanin kötülüklerinden? Içi boşaltilmiş dünya da halen dostluk denen güler yüzlü bir varligin yaşadigini neden kimse görmüyor?
Ve neden kimse sahiplenmiyor bu varliga. Yoksa gerçek bunlardan ötede mi? Veya gerçek yok mu? Ya hep ya hiçlerle bu dünyanin finalini oynamak oldukça zor. Koyver gitsin; herkes kendi dünyasinda kendi sahteleşmişlikleriyle, aldatilmisliklariyla, aglatilmişliklariyla ugraşsin.
Annelerin çocuklarina ihanet ettikleri bir dünyadan daha fazla ne beklenebilirki. Oysaki dostlugun istedigi sadece samimiyetle bakan bir çift gözden başka bir şey degilki. Madde ve mananin birleştigi tek yer degilmidir dostluk?
Dostluk ve dostlariniz adina neler yaptiginizi ve neler yapabileceginizi bir düşünün. Herkesin kendisine en yakin hissettigi kişiler vardir. Benim en sadik dostum sigara oda vücuduma ihanet ediyor. “