Kimliksizler diyarından bir küçük haykırış
 

Gemileri yok artık. Yaktı hepsini onları gördükten sonra . Limanlara sığmaz oldu . Aldı başını gidiyor buralardan. Kimliğini kaybetti vatandaşı değil hiçbir ülkenin ,artık mensup değil herhangi bir dine, konuşmuyor kimseyle dili anlaşılmasın diye.

Onlardı kendisini hayal kırıklığına uğratan. Kimdi onlar herkes merak etti. Anlatmaya başladı yere bakarak:

Otuz dokuz yıl önce başladı onların hikayesi. İlk gördüğünde kadın beğenmedi adamı alay etti onunla .Ama bilmiyordu kaderi çoktan yazılmıştı anlına beş yıl sonra görecekti bunu. Adam beş sene boyunca onun evinde kaldı görmedi onu. Baktı ama görmedi. Kız her gün baktı her gün ayrı bir ışıkla gördü adamı.Oğlanın okulu bitti artık deli kanlı kabul etti babası onu evlendirmek istedi . Anadolu burası bıyığı terleyenin yaşı gelmiştir evlenmek için , artık yalnız olunmaz. Onu istediler eş diye oğlana . Kız çok mutlu oldu bundan .

Eşini hep sevdi , eşi onu hep sevdi .Hayatın bütün çirkeflikleri çıktı önlerine hastalık da gördüler ,sağlık da , varlığı da gördü kadın tıpkı baba evindeki gibi yokluğuda gördü, çok ağladı hüzünlendi yari sılaya gittiğinde ama en mutlu kişi oldu mektupları eline geçtiğinde .Çocuklarına onun aşkıyla baktı zorluklara aşka olan inancından dolayı katlandı.

Büyüdü çocuklar unuttu onları. kendileri yeni aşklara yelken açtılar küçük gemileriyle .Birisi hariç hepsi başarılı oldu gittiği adada .Tek çocuk kaldı gerilerde , gemisinin içinde. Adalar almadı onu ,kıyılar dargeldi gemisine .Döndü gemiden hiç inmeden baba evine .

Gördü onların büyük aşkını hep yeniden yükselen alevleriyle . gözlerine baktı ikisininde ,içinden geçirdi"fazlayım yaşantınızda, başbaşa kalın tüm aşkınızla” Onlardı kendisini hayal kırıklığına uğratan. Asla bu kadar mutlu olmayacağını anladı , acıdı sol yanındaki küçük parça,sesi bile duyulmaz oldu o anda.

Hiçbirşey söylemeden çıktı evden ,bozmadı onların otuzdört yıllık sessiz aşkını bugün atmıştı ikiside imzasını . Güneş batmaktaydı şimdi ,bindi gemisine açtı yelkenlerini ortasına geldiğinde umutsular denizinin çekti tıpasını geminin .

Kafasını kaldırdı .Baktı gökyüzüne sessizdi haykırışı" Bana reva görmediğin bu mutluluğu başkalarından da esirgeme " kimliksizler diyarında yürüdü sessizlik içinde yere bakarak içinde hep hüzün gözlerinde yaşlarla ....

SEVGİYLE KALIN

insanın kendini yalnız hissetmesi sonu olmayan bir boşluğa düşmesi çok kötüüü
kendimizi düşünürken birazda etrafımıza bakalım

paylaşımına sağlık dost.

teşekkürler dost,emeğine sağlık

çok güzel bir yazı emeğine sağlık yaban