yitik bir öyküdür akşamın yüzüne
siteadi.com - küçük kız... vuran nisanın adında...gözlerine süzülen bir hüzünle yürürken patıka yolunda ömrünün.. ne yana baksa yarından kalma bir sevinç..koşar gibi hallerı vardı düşlerinin..tozlu raflara kaldımıs bir öyküydü sevmeleri..ve bir gidişti kendıne...yabancı kaldıgı tenıne...
hergidiş bukadarmı acıtırdı kendıni...dilsiz kalmıs bütün gülüşleri ve sagır kalmıs yanlızlıgı ile basında bir bulut tarlası yürüdü bilmek istedigi kendıne...sacları basak tarlaları gibi rüzgara savrulmus bedenınde maviye hasret bir gökyüzü...güneşi tutmaktı ufak ellerı ile...küçük kız...
adına yabancıydı bütün diller..sesine yabancı bütün harfler suskun kalmıs bir hüzün sevıncı avucunda umutlarından yesıl kalmıs bir gülüş...kırıntılarını ömrünün kumsalına bıkarmıs bekler gibi kendıne gider...en sahıl yanında bir liman hüznü..ve bir cocuk kalmıstı büyümek...
küçük kız yaklastıkca kendıne anladıkı yagan yagmurda ısınmaktı kendıne gitmek..yitik kalmıs bir limandı bütün sevmeler..gün olur vurursa basak sarısı saclarına rüzgar en kuzeyınden.. bütün gülüşleri ucacaktı gökyüzüne...ondandır nezman bir kırlangıc görse uzatır ellerini gökyüzüne...benide götür...diye....