|
Bana Bakmayın Ben Realistim..!
hayat anne karnında başlar ilk nefesi aldığında annen sevinir sonra ilk adımı atmak için ayaklarını ellerini oynattığında baban sevinir...
yani hep birilerini sevindiririz mutlu ederiz daha ilk nefesten ilk adımdan, sonra dünyaya gelirsin ağlayarak, etrafında tanımadığın görmediğin insanlar vardır sadece kokusunu bildiğin annen, sesinden tanıdığın baban vardır sana yakın olan... duyumsamaya ve anlamaya çalıştığın bir kalabalık vardır kısık gözlerinden görünen, yanağında binlerce dokunuş hissedersin herşey senin dünyaya gelişinle başlar... bir gün bir bakarsın ki herşey tanıdık ve aşina geliyor. annenin sütü babanın gülerek kapıdan içeriye gelip sana doğru koşması ve senin eşsiz gülümseyişlerinle kahkahaya dönüşen bir odadır aslında... sonra yürürsün konuşursun dinlersin ve atılırsın hayatın kollarına... ve sorular oluşur beyninde, bu ne ? şurası neresi ? o kim ? vs vs... ilk eğitimini ebeveyinlerinden alırsın ve bu ömür boyu devam eder, sen aldıkça annen baban verecektir zaten hayat dersini... gün gelir sırtına çantayı alır mis kokulu üniformanı giyer hayatın ikinci eğitimini almaya doğru yol alırsın işte o zaman ikinci eğitime atılırsın ve planlı programlı bir yaşam seni bekliyordur... tam elin kalem kağıt tuttuğunda düşlere dalarsın öğretmenine bakar imrenir, sırana bakar daha çok var der başlarsın yazmaya geleceğini, yaşamadağın fakat yaşamak istediğin ne varsa kağıt aklığına dökersin... en güzel yarınları kurarsın, kurarsında iş uygulamaya geldiğinde zorlanırsın bazen pes edersin, bazen de çok güçlü hissedersin kendini işte hayatın üçüncü eğitimi başlamıştır senle... yaşın ilerler ve doğrularınla yanlışlarını ayırt etmeye başlarsın kendine bir yön verirsin aslında zor olan da bu ya seçim yapmak... çünkü insanlar neyi seçerse seçsin her zaman seçemedikleri herşey için üzülürler oysa hayat o kadar basittir ki bizleriz onu zorlaştıran herşey önümüzdedir bizimdir yada bize el uzatmıştır... aslında bizleriz şansımızı zorlmayan hayata umutla bakmayan... ve kaygılar başlar gelecekle ilgili, sorumluluklarımız diz boyu olur bazen hangisine koşacağını şaşırır parçalara bölünürsün oysa biz değilmiydik planlı programlı hareket eden işte hayatın dördüncü kısmıdır bizi zorlayan... zor nedir ? yapılamayacak olmasının kanıtı nedir ? aslında hiçbirşeydir sadece zor olduğunu düşünürüz oysa ki istemek başarmanın temelini oluşturur ve herşey seninle başlar ve seninle son bulur... yani sen istersen zor yoktur bende istedim ve zor olmadığını anladım... idealler aslında o an ki psikolojik sendromumuza göre ayrım gösterebilir belli bir noktada duramayız çelişkiler karmaşalıklar karar vermememizi zorlaştırır, oysa hani zoru başaracaktık! demedik mi? o halde ilk adımı atayım dedim ve kararsız kalmaktansa hatalıda olsa bir karar vermeliydim düşüncesi oluştu beynimde bu benim geleceğimdi benimle başlayacak benle son bulacaktı... ruhumun araştırmacı yönünden faydalanmak istedim ve bugünkü konumuma geldim kararlarım düşüncelerim beni hem şuan ki konumumla içe içe getirdi hemde verdiğim kararlarda yanıltmadı ya olmasaydı? demedim. çünkü biliyorum ki istedikten sonra herşey oluyor... önceden çevremizdekileri sevindirirken şimdilerde ben sevinebiliyorsam bu katettiğim yolda beni yalnız bırakmayan direncim ve hedeflerimden şaşmadan ilerlememdir... çünkü doğru olduğundan emin olduğumuz yolda ne kadar zorluklar olsada, eminsen doğruluğundan ve yalnız olsan dahi ilerlemeyi öğrendim... şimdi ilk kalem kağıt aklığında ki düşüncemin oluştuğu noktadayım... geçmiş günümdeyim ve geçmemiş yarınımdayım... idealler bitermi sanıyorusunuz siz yaşadıkca onlarda sizinledir... herkesin olmak istediği yer şuan bulunduğu yer olmayabilir ama yaşamın her alanında o beyaz kağıt aklığı muhakkak sizinde düşüncelerinizle ilerler ve mutlaka ideallerinizle birleşir... siz isteyin yeter ki... Bana bakmayın ben realistim..! http://photos-c.ak.fbcdn.net/hphotos..._4554965_s.jpg Bülent Gürakar |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +2 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 21:01 . |
Telif Hakları vBulletin v3.8.4 © 2000-2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.