Zamanında yaşamak gerek hayatı
 

Zamanında yaşamak gerek hayatı. Beklemeden ertelemeden ve korkmadan. Geç kalınmışlıkları keşkelerin ardından koşturmadan. Ne olacak, biraz bekleyeyim, şimdi olmaz gibi umut bağladığımız durumların arkasına saklanmadan, pişman olmadan keşke demeden, tam zamanında... Keşkelerin değil iyikilerin hüküm sürdüğü bir hayat için her şeyi zamanında yaşamak gerek.
Daha küçük bir çocukken farklı renklerle süslediğimiz hayal dünyamızda başlattığımız yolculuk kadar saf ve temiz değil gerçek hayat. Bunun farkında olmadan o minik yüreğin masumiyetiyle hepimiz hayaller denizinde yüzdürmüşüzdür mutlaka gemilerimizi... Yıllar geçti, büyüdük ve hayallerimize doğru yol aldık. Farklı zamanlarda farklı limanlarda hep o hayallerin kıyısından geçtik. Kimimiz demir attı hayallerinin son durağına, kimimiz savrulduk o fırtınaların arasında. Nereye vardık? Mutlu olabildik mi gerçekten? O hayalleri kurarken mutlu olabildiğimiz kadar. Cesaretle koşabildik mi hayallerimizin peşinden? Yoksa her çıkmaz da hep aynı nakaratı mı tekrarladık? "Keşke" diyerek.
Savrulup gidiyoruz takvim yaprakları gibi... Her geçen gün biraz daha saklanıyoruz ve her geçen gün biraz daha unutuyoruz. Tozlu raflarda kendi kaderine terk ettiğimiz resimlerdeki yüzler siliniyor yavaş yavaş beynimizden. Yaşlanıyoruz, farkında olmadan bekleyerek veya erteleyerek.
Zamanın karanlık dehlizlerinden sona doğru hızlı adımlarla ilerlerken daha vakit var deyip beklemek ve ertelemek her defasında. Korkularla bütünleşir erteleyişler, bekleyişler umut etmekle geçer. Ne kadar umut edersen et korkular rahat bırakmaz seni. Aklını ve umudunu köreltir sonsuz telaşların, o bekleyişinde. Ertelemekle unutmaya terk ettiklerimizi beklemekle hepten kaybederiz farkında olmadan. İtiraf edemeyiz. Hep yarına bırakıp pişmanlık ve keşkelerin ardına sığınırız.
En güzel hayallerimizi bile erteledik çoğu zaman. Sonucun can yakmasından korkarak daha derin acıların koynuna bıraktık kendimizi. Mutlu olamamaktan korktuk hep. Ya olmazsa, söylersem ne olacak gibi değişik duygularda değişik hallere bürünerek ertelediğimiz hayatı keşkelerin ardına saklamakla ne kadar doğru yapıyoruz? Niye bu koşuşturma? Niye bu kaçış? İnsan zamana yenik düşüyor bu anlamsız koşuşturmaların içinde. Geri dönüşü mümkün olmayan zamanlardan geçerken, geride bırakılanlardan çok geciktirilmiş duygular derin izler bırakıyor. Her anıldığında kanayan...
Murathan Mungan'ın o muhteşem dizelerinde dile getirdiği gibi "Her şeyi zaman varken yapmak gerek. Geciktirilmiş sözler, askıya alınmış hayaller, ertelenmiş itiraflar, gerçekleştirilmeyen buluşmalar; bir gün hepsi size pişmanlık olarak geri dönmeden önce, henüz vakit varken…
Hayat su gibi geçiyor. Anı çok iyi değerlendirip, yapmak istediğimiz ne varsa hepsini geç olmadan yapmak. Ve nasıl mutlu oluyorsak öyle yaşamak. Zor gibi gözüküyor ama biraz cesaretle bunun üstesinden gelebiliriz. Sanıldığı kadar kolay değil belki ama unutmayalım ki sandığımız kadar da vaktimiz yok.
Hiç bir şeyi ertelemeden doyasıya ve Keşkeleriniz olmadan yaşayabilmeniz dileğiyle...