Dostun Sayfasi - Sizin Orada Yildiz Var Mi

Gel rüzgârın yorulup konaklandığı yere gidelim
Orda aşkın uzağı yoktur
Kekik kokusuyla açılırken sabahlar
Çocuk gülüşlerinde ıslanır yağmurlar

Sen bana soru sormadan ben sorayım: “Hiç dağın sohbetine katılıp arada dinledin mi türküsünü?” ve sonra yüreğin değerken ışığın kederine, masmavi gökyüzünün önüne açılışını, hafif büyünün ortasında zamanın yolculuğuna koyulmadan önce hakkı-hukukunu onaylayıp kanlı ellerini yıkayışını seyrettin mi? Ve aslında dağların heybetini kahramanlarından ve güzelliğini ceylanlarının yansıyan güzelliklerinden aldığını biliyor musun?

Bir uzun yol, abanarak istiflenir yakınlıklarımızın rahlesinde. Gururun kabzasından tutmak ve hayatı hiçe sayarak kapışmak orta yerlerde, anlamlarla gelişleri söylemek için yâda kör güzelliğe tasvirle konuşup göz olmak gibiydiler. Yeminler bozulmaya yeltenmenin önsözüne dönüşüp kelimeler şakaklarından vurulurken şiirler nefeslerinden ısınır.

Rüzgârın rengini bulduğu yerde
Melanetine küser sızılar
Belki’lerin kanatları kırık
Orada
Yalanlarına kıyan mevsimlere gidelim
Bir kelebek miadında olsa da ömrümüz kâfi

Pencerelere alnını dayadığında inceden bir düşünce çizerek oyar dalgınlığını. Ellerin hükümlü bir mektup kadar demli uzattığında geçmişine ve yığılarak çoğalan, ertelenmiş hayallerine, durmadan giydirilen ölüm elbiselerini eskitirken ve korkmadan tekrar giyerlerken hangi şivenin mavisinden örüyorlar şarkılarını. Hiç düşündün mü?

Yar yerine alınlarını aydınlığın nazlı ve usulca sıcaklığı kadar görkemini içirdiği diyarlara dayayanlar, tenlerinden akan terle not düşerek tarihlerini atarlar. Sonra… Çekinmeden nihai sonuçlarla karışırlar. Son bakışlarında biriken hüznün emrini ve kısacık anda belleklerinde bir mekanizma hızıyla geçenleri… Hiç düşündün mü?

Sular dehşetin tanıklığında damağı kurumuş vaziyette kıvrılırken karanlığın tenhasında, ay ışıl ışıl örter ürkeklikleri cesarete doğrulanarak. Bir dal kırılır bin dal yeşerir. Umut düşlenmekten yorulur, düşleyenler yılmadan içlerine telkin saçarlar yeminlerine aşkı sunarak.

Güzellik parlar durmadan, kahramanlık güzelliği söyler, güzellik ışığın somut bedenidir.

Başını pencereye dayayıp yansının denizinde rehin bırakırken akıntısına dalgınlığını, sen bana “sizin orada yıldız var mıdır?” diye soruyorsun. Bilmezsin ki yıldız izinde büyürler doğunun kalbinde çocuklar. Her biri yumduğunda gözlerini bir cümleden yıldız harfli destanlar bırakırlar miras yerine. Sen dinleseydin dağların türküsünü anlardın nasıl yol gösterip yönlerin dilinden anladıklarını. Ve bilirdin, o zaman anlardın göğün yıldızlarımızı taşıyamayacak kadar daralıp ışığı taşırdığını…

Benim topraklarımda mezarların yatağında ışık yatarak büyür, ama hep genç kalıp günleri kendilerine benzeştirerek...