konuşmayıp sustuğunuz anlar
 

sabahları konuşmayı sevmem:winkk:

bende aynen üstüne üstlük birde acayip sinirli olurum

ben sabah konuşmam sadece bağırırım. üstelik birde zorla kaldırıldıysam pff görmek istenmiyecek bi adam olurum. saçlar o biçim zaten hem bağırırım hem uyumaya çalısırım :D

yazı başlığın ilgimi çekti bende bir yazayım dedim sustuğum anlar maalesef çoktur gözümün içine baka baka yalan söyleyenlere susarım insanlar hakkında atıp tutan sonrada can ciğer olanlara susarım ve kaypaklarla olan tüm muhabbetlerde susarım lakin artık dayanamıyorum her an herkesin iç yüzünü görmek beni bunaltıyor patlayıp herkesi kırmaktan korkuyorum ve şu an birazda bu sebepten susuyorum.

içimden gelenleri ifade etmişsin ben bide haklı olduğum anlarda susarım.çünkü en büyük tepki tepkisizliktir...

ben en cok bır seylerı anlatırken anlamamaya calısanlar karsısında susarım.cunku ne kadar konusursan konus onun kendıne gore bır dunyası var senın oraya gırmen ımkansız oldugu ıcın en ıyısı susmaktır