Erdal Eren’in Ankara Merkez Kapalı Ceza ve Tutukevi’nde infaz edilişinin bugün 31. yılı.
Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği üyesi ve ODTÜ öğrencisi Sinan Suner, 30 Ocak 1980 tarihinde Milliyetçi Hareket Parti’li Bakan Cengiz Gökçek’in koruması Süleyman Ezendemir tarafından vurularak öldürümüştü. İki gün sonra, 2 Şubat’ta bu ölümü protesto etmek için toplanan gençlerden biriydi Erdal Eren. Tutuklanan 24 kişiden biri oldu…Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği üyesi ve Ankara Yapı Meslek Lisesi öğrencisiydi. Daha 17′sinde…
Savaş Ay'ın objektifinden Erdal Eren


Gösteride çıkan çatışmada er Zekeriya Önge’yi öldürdüğü iddiasıyla tutuklandı ve şaşırtıcı bir hızla yargılandı, 9 ayda idam edildi. 19 Mart 1980 tarihinde idama mahkûm edildi. Mamak Askeri Cezaevi’nde tutuklu kaldığı dönemde işkence gördü. 17 yaşındaydı, yaşı büyütüldü. 12 Eylül darbesiyle birlikte, 1980-84 yıllarında idam edilen 50 kişiden biri oldu.
12 Eylül döneminde sıkıyönetim askeri mahkemelerinde 517 sanığa idam cezası verilmiş, Askeri Yargıtay 124 idam kararını onaylamıştı. Milli Güvenlik Konseyi’nin onayladığı ve onay sonrası hemen infazı yapılan 50′si dışındakiler için cezalar fiilen müebbet hapse dönüştü.


Darbenin mimarı Kenan Evren 3 Ekim 1984′te Muş’ta “Hainleri asmayıp da besleyecek miyiz?” dedi ve bu söz darbenin özeti gibi belleklere yerleşti. Erdal ve diğer idam edilenler için…
17 yaşındaki Erdal Eren idam edilişinin 31. yılında anılıyor bir kez daha. Hep 17′sinde ve hep o son bakışıyla…


Erdal Eren’in ailesine mektubu
Erdal Eren’n hücresinde yazdığı ve iç çamaşırında taşıyarak avukatına ulaştırdığı veda mektubu:

‘’Sevgili annem, babam ve kardeşlerim;
Düşüncelerimi bu mektupta anlatmaya çalışacağım.
Şu anda ne durumda olacağınızı tahmin ediyorum.
Ama çok açıklıkla söylüyorum ki benim moralim çok iyi ve ölümden de korkum yok.
Çok büyük bir ihtimalle bu işin ölümle sonuçlanacağını çok iyi biliyorum. Buna rağmen korkuya, yılgınlığa, karamsarlığa kapılmıyorum ve devrimci olduğum, mücadeleye katıldığım için onur duyuyorum.
Böyle düşünmem, Böle davranmam, halka ve devrime olan inancımdan gelmektedir.
Ölümden korkmadığımı söylemem, yaşamak istemediğim, yaşamaktan bıktığım şeklinde anlaşılmamalı.
Elbette ki hayatta olmayı ve mücadeleyi arzularım.
Ancak karşıma ölüm çıkmışsa, bundan korkmamam, cesaretle karşılamam gerekir.
Anne, baba ve evlat arasında sevgi çok güçlüdür. Kolay kolay kaybolmaz. Ve evlat acısının sizin için ne derece etkili olacağını biliyorum.
Şunu bilmenizi ve kabul etmenizi isterim ki, sizin binlerce evladınız var. Bunlardan daha niceleri katledilecek, yaşamlarını yitirecek ama yok olmayacaklar.
Mücadele devam edecek ve onlar mücadele alanlarında yaşayacaklar. Sizlerden istediğim bunu böyle bilmeniz, daha iyi kavramaya çaba göstermenizdir.
Zavallı ve çaresiz biriymişim gibi ardımdan ağlamanız beni yaralar.
Bu konuda ne kadar güçlü, ne kadar cesur olursanız, beni o kadar mutlu edersiniz.
Hepinize özgür ve mutlu bir yaşam dilerim.
Devrimci selamlar.
Oğlunuz ERDAL”
13.12.1980 ANKARA