Dostun Sayfasi - Eledim Eledim

Bu türkü Erzurum yöresine aittir. Türkünün hikayesi hakkında pek fazla bilgi yoktur. Türkünün iki hikayesi anlatılmaktadır.

BİRİNCİ HİKAYE

Anne; bin bir güçlükle büyütüp, beslediği bir tanesini askere gönderir. Fakat oğlu askerde şehit olur. Bu acıya, bu sonsuz ayrılığa annenin yüreği dayanamaz ve başlar ağıt yakmaya İşte bu türkü; annenin içten gelen duygularının mısralara dökülmesi ile dilden dile söylenir olmuş

İKİNCİ HİKAYE -Genç evli bir çiftin çocukları olmaz. Onlar da çocuk özlemini tatmak için yetim, kimsesiz bir çocuğu evlat edinirler. Çocuğa kendi özevlatları gibi sahip çıkarlar. Yetimliğini, kimsesizliğini hissettirmezler. Türküde geçtiği gibi aynalı beşik alırlar. O zamanlar aynalı beşik çok kıymetliymiş. Herkeste kolay kolay bulunmazmış. Çocuğu aynalı beşikte belemişler. Çeşitli ninnilerle uyutmuşlar Sağlıklı olsun diye sürekli höllüğe yatırmışlar, höllük ile sarmış, sarmalamış kundaklamışlar. Aradan günler aylar geçmiş. Derken; kadının kocası genç yaşta ölmüş . Çocuk büyüdükçe bir güzel olmuş ki görülmeye değer . Gün gelir delikanlı askere gider. Büyük bir ihtimalle Kore Savaşına katılır. Fakat savaşta şehit oldu haberi memlekete ulaşır. Haberi alan kadın adeta beyninden vurulmuşa döner. Nasıl dönmesin ki; aynalı beşikte büyüttüğü, höllüklerle sarıp sarmaladığı, yetim olarak büyüttüğü, can parçası evladı artık yok. Kadın bu acısını türküye dökmüş. Bakın neler söylemiş

Eledim eledim höllük eledim,
Aynalı beşikte canan bebek beledim.
Büyüttüm besledim asker eyledim,
Gitti de gelmedi canan buna ne çare,
Yandı ciğerim de canan buna ne çare.

Bir güzel simâdır aklımı alan,
Aşkın sevdasını canan sineme saran.
Bizi kınamasın ehl-i din olan.
Yandı ciğerim de canan buna ne çare,
Gitti de gelmedi canan buna ne çare.