Urfalıyam Ezelden (Ömer)
 

Ömer çok yakışıklı, yiğit, iyi ata binen, kılıcının sahibi, çok iyi çöğür çalan ve hoyrat okuyan, halay çeken bir gençtir. Allah her kabiliyeti sanki özellikle ona vermiştir. Ömer’siz bir düğün, sıra gecesi düşünülemez. Ömer’in baş bağlaması da meşhurdur. Sırmalı puşu bağlar. Puşunun kenarlarındaki püsküller doğadaki çiçeklerin tüm renklerini sanki başında toplamıştır. Halay çekerken başındaki her gül bir yana düşer, yüzünde. Ömer hangi düğüne giderse gitsin, Halayın başına geçti mi silah sesleri ve genç kızların zılgıt sesleriyle yer gök inler. Ömer toplumu öylesine etkilemiştir ki;

Ömer’i anlatan türküler yakılmıştır.


Kaynak: Öyküleriyle Şanlıurfa Türküleri – Necati Aydınlı


Yok ben daha uzun dinlemek isterim derseniz hikayeyi birde böyle bir anlatım var.


Ömer…Urfa’nın yiğit delikanlısı, gözü pek, yüreği tunç Ömer. Başkadır o, yaratılışı bir başka. Sanki her şeyin en iyisi, en güzelini Ömer’e vermiştir Hak Çalap başta. Ömer biner atına, koştukça dört nala yer gök inler adeta. Atının bastığı toprak cana gelir sanki, tohum verir fidesi. Kimse meydan okuyamaz Ömer’e, ustadır o at binmede. Tozu dumana katar, yüreği şaha kalkar.



Bir de çetindir Ömer. Kılıcı kınına girmek bilmez. Namerdi çıktı mı karşısına hatır gönül dinlemez. Kılıcı kınından sıyrılır gelir, bileği sanırsın bükülmez bir demir. Cesurdur Ömer. Öyle cesurdur ki Urfa’da başka bir ananın oğlu daha yoktur onun gibi. Ömer de anası da dilden dile dolanır gelir, ne evlatlar var da Ömer gibisi dünyaya zor gelir.

Ömersiz düğün dernek kurulmaz Urfa’da. Kimse Kimse halaya duramaz, Ömer gelip ayağını vurmadıkça o toprağa. Ne neşe olur, ne zılgıt olur. Ömer yoksa ne düğünler hiç olur. Ömer halaya durur, genç kızların zılgıt sesleri dört bir yandan duyulur. Yar olmaz da kimseye, nice türküler dökülür dillerde Ömer diye. Yusuf yüzlüdür o, gözleri uzaklara bakar, sanki yoldan gelecek yarini arar. Cevherini boynuna takar, savurduğu ulu çınar dalları gülüşüyle herkesin yüreğini yakar.


Başkadır Ömer, bir başka. Başını bağlaması bile farklıdır onca. Sırmalı puşu bağlar, puşunun kenarından püsküller akar. Yaşar dört dağ arasından, Ömer gülünce çatlamış nar düşer dalından. Dağlardan sel akar gibi, akar gözünden inci, Ömer’i seven bir değil ki. Yoluna serilir güzeller, başlarının üzerinde yer ederler. Ağalığa da paşalığa da razı gelirler. Onun yolunda ölmeyen mi kalır, bir bakışıyla canlar alır. Bir kez ölmeye razı olunur da, bin değil bir canı olduğundan insan utanır.
Yüreği güzel, türküsü güzel Ömer.

Mertliğiyle, cesaretiyle, duruşuyla, halayda asaletiyle, başındaki püskülüyle herkesin dilindedir. Urfa onun uğruna dize dize türküler söylemiştir. Urfa’da bir efsanedir yıllardır sürer. Hala okunmalara doyulmayan türküdür Ömer.


Urfalıyam Ezelden (Ömer)
Urfalıyam ezelden
Gönül geçmez güzelden
Göynümün gözü çıksın
Sevmez idim ezelden


Ağam (Anam) olasın (olasan) Ömer
Paşam (Babam) olasın (olasan) Ömer
Yetim (Bensiz) kalasan Ömer
Benim (Yetim) olasan Ömer
(TRT Arşivinde bulunmuyor)



Urfa bir dağ içinde
Gülü bardağ içinde
Urfayı hak saklasın
Bir yarim var içinde


Urfa bir yana düşer
(Antep bir yane düşer)
Zülüf gerdana düşer
Bu nasıl baş bağlamak
Her gün bir yana düşer


Dağdan akıyor seller
(Dağlardan akan seller)
Sallanır (Dökülmüş) sırma teller
Yüreğin taştan mıdır
Bana acıyor eller


***
Mehmet Özbek, “Folklor ve Türkülerimiz” adlı
kitabında türküyü şu şekilde aktarmaktadır
(Yayın No.91, s.122-123)


Urfalıyam ezelden
Göynüm geçmez gözelden
Göynümün gözü çıksın
Sevmeseydim ezelden


Anam olasan Ömer
Babam olasan Ömer
Bensiz kalasan Ömer
Yetim olasan Ömer


Urfa bir yana düşer
Zülüf gerdana düşer
Bu nasıl baş bağlamak
Her gün bir yana düşer


Anam olasan Ömer
Babam olasan Ömer
Bensiz kalasan Ömer
Yetim olasan Ömer


Urfa dört dağ içinde
Gülü bardağ içinde
Urfayı hak saklasın
Bir yarım var içinde


Anam olasan Ömer
Babam olasan Ömer
Bensiz kalasan Ömer
Yetim olasan Ömer


Dağlardan akan seller
Dökülür sırma teller
Yüreğin daştan mıdır

Bana acıyor eller


Anam olasan Ömer
Babam olasan Ömer
Bensiz kalasan Ömer
Yetim olasan Ömer