Hücredeki Adalinin Rüyası

Adali · 25-08-2010, 19:53

Tas duvar, demir karyola ve yerlerde sayisiz izmaritler.
Helanin pis kokusu, rutubetli, sikintili, nikotinli,
Insani serseme çeviren kursun gibi agir bir hava,
Duvarlar sanki soguk dalgalari imal ediyor.
Istediginiz kadar üzerinize kalin seyler giyinin,
Oligarsinin hücresinde sogugu yenmek imkansiz.
Ranzanin karsisinda kafesli demir kapi,
Arkasinda Mehmet.
Görevi dakikasi dakikasina beni denetlemek
Mehmedim utaniyor, kahroluyor.
‘Askerlik agam n’aparsin’diyor.
Aslinda o da tutsak.
Ben hücre içinde, o hücre önünde.
Günde bes kere büyük baslar bakar içeriye;
Yüzlerinde tecessüs.
‘Çilgin adam, 3-5 kisi ile koskoca karanliklar
Imparatorluguna kafa tutan adalilar.’
Ama yine de ‘çilgin adamin’ karsisinda
Bir eziklik, bir burukluk duyuyorlar o baska.
Gündüz gece diye bir ayrim yoktur hücrede,
Zaman ve mekan özümlenmis artik.
Sadece koldaki saattir, geceyi gündüzü bildiren.
Isik yirmidört saat yanar.
Bir nefes, bir dumandir yoldasim,
Cigarami her çekiste duman olur,
Uçar giderim, ta uzaklara.
Çogu kere Ada’ma giderim,
Cigaramin dumani, beni memleketime; Ada’ma götürür.
Kahpe Istanbul’un, kahpe bir bölgesinde,
Bir evdeyim, yoldaslarimla beraber.
Bu ev, yoldaslik-dostluk-kardaslik-mertlik-kazanç ve sevgi evidir.
Bu evde, hersey o kadar güzel ve o kadar anlamlidir ki...
Ev de degil, ada, ada!
Satilmisligin, kahpeligin, riyakarligin, adiligin ve her çesit
asagilik ve her çesit yabancilasmanin karisimi olan,
Karanlik Denizi’nin ortasinda,
Günesi batmayan bir ada.
Ben ne suraliyim ne burali,
Adaliyim adali,
Adam ormanliktir.
Dostluk yoldaslik, mertlik ormani,
bütün ada’mi kaplar.
Erdemin günesi yirmidört saat aydinlatir adami
Biz ada sakinleri bilmeyiz karanligi.
Ben adaliyim ey kahpe hücre, Ada’li.
Dogru ya, sen nereden bileceksin Ada’mi.
asirlik, feodal, militarist hücre.
Ya, sen, öküze benzemek için kasilan, sisen
haset kurbaga hilkat garibesi bilir misin ada’mi?
Dünya karanliktir, günesi batmayan böyle bir ada
yeryüzünde yoktur.
Degil mi karanliklar cücesi, zavalli acuze?
Ya sen yarasalar sairi, piskin Cacomcho?
Degil siirlerde, masallarda bile böyle bir ada yoktur.
böyle bir ada esyanin tabiatina aykiridir.
Senin için degil mi karanliklarin kapkapa sairi?
Senin dedigin esyanin degil, karanligin tabiatina aykiridir.
Karanlik cüceleri, acuzeler, dürzüler...
Yarinin Türkiye’sinin hayvanat bahçesinde
teshir edilecekler...
Adam kalabaliktir hain hücre:
Elde mitralyözüyle,
Sierra Maestra’da, Falcon’da, Vietnam’da
Mozambik’te, Angola’da, Sina çöllerinde...
Özgürlügün türküsünü söyleyenler.
Zulme, kahpelige, sömürüye karsi...
Disiyle, tirnagiyla üç kitada karsi koyanlar
benim evlatlarimdir kahpe hücre.
Benim adamin ormanligindan aldiklari fideleri,
“birer birer dikiyor, kahpeler koalisyonunun dünyasina .
Kel dünya, Ada’min agaçlariyla ayibini örtüyor, güzellesiyor artik.
Iyi bak bana feodal duvar, iyi tani beni.
Seni yerle bir edecek Ada’lilari iyi tani.
Adam ve hemserilerinin çogu ne halde diye
dudak bükme, orospunun dölü utanç duvari
Evet adami karanligin sulari basti.
Evet, benim gibi pek çok adali bu çirkef sularin altinda,
ama bosuna sevinme, Ada’m batmaz, yok olmaz
Ada’m, sadece karanlik denizinde yerini degistirdi.
Hepsi o kadar.

MAHIR ÇAYAN

Adali · 25-08-2010, 19:55

HÜCREDEKİ ADALININ RÜYASI

II

Cıgaram elimi yakıyor.
Maltepe’de etrafı karanlığın cüceleriyle çevrilmiş marş söyleyen iki ada’lı.
İki ada’lının marş söyleyişinde silâhlar susar.
Maltepe’nin göbeğini derin bir sessizlik kaplar.
Dalga, dalga yayılır, ada’lıların erkek sesi, etrafa.
O anda iki adalının gözünde her şey silinir,
Karanlığın militanları küçülür…
Sanki biraz önce atılanlar tomson kurşunu değil, parmak cücelerinin minik okları.
O an ne binlerce güvenlik kuvveti, ne polis, ne zırhlı tugay, ne tomson, ne mitralyöz.
Her şey önemsiz, küçük ve etkisizdir. İki ada’lı için.
Ada’lıların korosu karanlık cücelerinde bir panik yaratır.
Yüzlerinde, ezikliğin, şaşkınlığın biraz da utancı izleri okunur.
Sanki ilahi bir kuvvet onların ellerini, kollarını bağlamıştır. Ta ki, iki ada’lının marşı bitene kadar.
Ada’lılar sol yumrukları havada, pencerenin önünde boy hedefi oldukları halde ataş edemezler.
Garip bir andır bu an.
Bu an karanlık cücelerinin, insanlığa dönüş anıdır.
Cüceler konuşmazlar bile bu anı.
Büyülenmişlerdir iki ada’lının havaya kalkan sol yumrukları ile.
Ve kaybolup gitmişlerdir iki koronun nameleri arasında.
Koro susar, büyü bozulur, görevlerini hatırlar cüceler,
Eller tetiklere tarrrr………
Ve Cevahirimi kalbime gömüp dönerim hain hücreme.

Mahir ÇAYAN

25-08-2010, 19:53	#1
Adali Dost Üyelik Tarihi: Aug 2010 Mesajlar: 115 Tesekkür: 88 86 mesajina 238 kez tesekkür edildi	Hücredeki Adalinin Rüyası siteadi.com - Hücredeki Adalinin Rüyası Tas duvar, demir karyola ve yerlerde sayisiz izmaritler. Helanin pis kokusu, rutubetli, sikintili, nikotinli, Insani serseme çeviren kursun gibi agir bir hava, Duvarlar sanki soguk dalgalari imal ediyor. Istediginiz kadar üzerinize kalin seyler giyinin, Oligarsinin hücresinde sogugu yenmek imkansiz. Ranzanin karsisinda kafesli demir kapi, Arkasinda Mehmet. Görevi dakikasi dakikasina beni denetlemek Mehmedim utaniyor, kahroluyor. ‘Askerlik agam n’aparsin’diyor. Aslinda o da tutsak. Ben hücre içinde, o hücre önünde. Günde bes kere büyük baslar bakar içeriye; Yüzlerinde tecessüs. ‘Çilgin adam, 3-5 kisi ile koskoca karanliklar Imparatorluguna kafa tutan adalilar.’ Ama yine de ‘çilgin adamin’ karsisinda Bir eziklik, bir burukluk duyuyorlar o baska. Gündüz gece diye bir ayrim yoktur hücrede, Zaman ve mekan özümlenmis artik. Sadece koldaki saattir, geceyi gündüzü bildiren. Isik yirmidört saat yanar. Bir nefes, bir dumandir yoldasim, Cigarami her çekiste duman olur, Uçar giderim, ta uzaklara. Çogu kere Ada’ma giderim, Cigaramin dumani, beni memleketime; Ada’ma götürür. Kahpe Istanbul’un, kahpe bir bölgesinde, Bir evdeyim, yoldaslarimla beraber. Bu ev, yoldaslik-dostluk-kardaslik-mertlik-kazanç ve sevgi evidir. Bu evde, hersey o kadar güzel ve o kadar anlamlidir ki... Ev de degil, ada, ada! Satilmisligin, kahpeligin, riyakarligin, adiligin ve her çesit asagilik ve her çesit yabancilasmanin karisimi olan, Karanlik Denizi’nin ortasinda, Günesi batmayan bir ada. Ben ne suraliyim ne burali, Adaliyim adali, Adam ormanliktir. Dostluk yoldaslik, mertlik ormani, bütün ada’mi kaplar. Erdemin günesi yirmidört saat aydinlatir adami Biz ada sakinleri bilmeyiz karanligi. Ben adaliyim ey kahpe hücre, Ada’li. Dogru ya, sen nereden bileceksin Ada’mi. asirlik, feodal, militarist hücre. Ya, sen, öküze benzemek için kasilan, sisen haset kurbaga hilkat garibesi bilir misin ada’mi? Dünya karanliktir, günesi batmayan böyle bir ada yeryüzünde yoktur. Degil mi karanliklar cücesi, zavalli acuze? Ya sen yarasalar sairi, piskin Cacomcho? Degil siirlerde, masallarda bile böyle bir ada yoktur. böyle bir ada esyanin tabiatina aykiridir. Senin için degil mi karanliklarin kapkapa sairi? Senin dedigin esyanin degil, karanligin tabiatina aykiridir. Karanlik cüceleri, acuzeler, dürzüler... Yarinin Türkiye’sinin hayvanat bahçesinde teshir edilecekler... Adam kalabaliktir hain hücre: Elde mitralyözüyle, Sierra Maestra’da, Falcon’da, Vietnam’da Mozambik’te, Angola’da, Sina çöllerinde... Özgürlügün türküsünü söyleyenler. Zulme, kahpelige, sömürüye karsi... Disiyle, tirnagiyla üç kitada karsi koyanlar benim evlatlarimdir kahpe hücre. Benim adamin ormanligindan aldiklari fideleri, “birer birer dikiyor, kahpeler koalisyonunun dünyasina . Kel dünya, Ada’min agaçlariyla ayibini örtüyor, güzellesiyor artik. Iyi bak bana feodal duvar, iyi tani beni. Seni yerle bir edecek Ada’lilari iyi tani. Adam ve hemserilerinin çogu ne halde diye dudak bükme, orospunun dölü utanç duvari Evet adami karanligin sulari basti. Evet, benim gibi pek çok adali bu çirkef sularin altinda, ama bosuna sevinme, Ada’m batmaz, yok olmaz Ada’m, sadece karanlik denizinde yerini degistirdi. Hepsi o kadar. MAHIR ÇAYAN Share Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter __________________ PHP Kodu: `Hayvan olmak istiyorsan olabilirsin elbette. Bunun için insanlığın acılarına sırt çevirmen. Ve yalnız kendi postuna özen göstermen yeterlidir. Karl Marx` Konu Adali tarafından (25-08-2010 Saat 20:35 ) de değiştirilmiştir.

25-08-2010, 19:55	#2
Adali Dost Üyelik Tarihi: Aug 2010 Mesajlar: 115 Tesekkür: 88 86 mesajina 238 kez tesekkür edildi	HÜCREDEKİ ADALININ RÜYASI II Cıgaram elimi yakıyor. Maltepe’de etrafı karanlığın cüceleriyle çevrilmiş marş söyleyen iki ada’lı. İki ada’lının marş söyleyişinde silâhlar susar. Maltepe’nin göbeğini derin bir sessizlik kaplar. Dalga, dalga yayılır, ada’lıların erkek sesi, etrafa. O anda iki adalının gözünde her şey silinir, Karanlığın militanları küçülür… Sanki biraz önce atılanlar tomson kurşunu değil, parmak cücelerinin minik okları. O an ne binlerce güvenlik kuvveti, ne polis, ne zırhlı tugay, ne tomson, ne mitralyöz. Her şey önemsiz, küçük ve etkisizdir. İki ada’lı için. Ada’lıların korosu karanlık cücelerinde bir panik yaratır. Yüzlerinde, ezikliğin, şaşkınlığın biraz da utancı izleri okunur. Sanki ilahi bir kuvvet onların ellerini, kollarını bağlamıştır. Ta ki, iki ada’lının marşı bitene kadar. Ada’lılar sol yumrukları havada, pencerenin önünde boy hedefi oldukları halde ataş edemezler. Garip bir andır bu an. Bu an karanlık cücelerinin, insanlığa dönüş anıdır. Cüceler konuşmazlar bile bu anı. Büyülenmişlerdir iki ada’lının havaya kalkan sol yumrukları ile. Ve kaybolup gitmişlerdir iki koronun nameleri arasında. Koro susar, büyü bozulur, görevlerini hatırlar cüceler, Eller tetiklere tarrrr……… Ve Cevahirimi kalbime gömüp dönerim hain hücreme. Mahir ÇAYAN Share Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter __________________ PHP Kodu: `Hayvan olmak istiyorsan olabilirsin elbette. Bunun için insanlığın acılarına sırt çevirmen. Ve yalnız kendi postuna özen göstermen yeterlidir. Karl Marx`