Hüzünlü vakitler
Sonsuzluğun kapısıdır yüreğim
Güneş batisi değer gözbebeklerine...

Rüzgâr bakışlarımın, mor dağları uğuldatan gölgesi düşlerimi savurur, sarsar...
Ruhsuz bir iklimi yaşarım.
Güneşe uzanırken, kaybolup gider ellerim...

Sevdadır bekleyen beni sonsuzluğun kapısında...
Akçabardakların karakışa meydan okuması, yürek dolusu sevda içindir.

Tufanlar kopar da, ürkek hayalim saklanır gözlerimin karanlığına...
Kasırgaların seher yeline, şimşeklerin lâlelere
dönüştüğü zamanların bir zamanlar olduğunu biliyorum.

Rüzgârın sıcacık avuçlarının geçmişin âhengini
bugünlere taşıdığı şafak vakitlerinin var olduğunu...

Veya çok ötede...
Öteler ötesinde selâmımızı
fırtınaların dahi sevgiyle karşıladığı gündoğumlarının...

Simdi karanlığı çatlatır, ışığı sonsuzluğun...
Kağıtlarımda can çekişen sevda şiirlerinin
başkaldırısıdır düşlerim.

Asaletin görüntüsüdür sayfalardaki kelimeler...
Yıldızları tutsak ederim sabahlara dek...
Gizli hayallerde ufku beklerim.
Dostum! Can dostum! ufka yönel üşüyen duygularının yetimliğiyle...

Saatler kıyâmeti vurmadan haydi! Ne duruyorsun?
Körolası zincirlerini kir yüreğinin...
Bu dünyaya dar gelmeyecek sevginin şimşekleri doluşsun gözlerine...

Çöz artık yalnızlığın kör düğümünü...
Dostum!
Sevgi hangi elektrik teline takıldı ki, uçuramıyoruz gönlümüzce?..
var misin tüm telleri keselim sevdamıza
mani olmasınlar diye?..

Avuçlarıma doldur gökkuşağını...
Gözlerimden bir yol bul gönlüne...
Hasret orda... Ufuk orada... Ümit orada...

Şafak yüreğimde söker benim...
Sevgisizliği tutup kollarından uzaklara savururum.
sevgi ekerim yürek toprağıma... Ümit ekerim.

Haydi! tut ellerimden... Seninle saklambaç oynayalım.
Ebemiz dünya olsun. İnan ki, bulamaz bizi sevginin göğünde...

İçinden çıkılmaz sükuta tutsaktır hülyam...
Mevsimin, besinci mevsimin fısıltıları kulağımdadır.

Hangi pembe yağmurdur yüreğimdeki izlere değen?...
Gökkuşağını istilâ eden dipsiz karanlık neredir.

Ah dostum!
İçimdeki haykırışların suskunluğumun izdüşümüdür.
Amansız bir mum ateşidir sevgi...
Biliyorum, ama sana sevgiyi anlatmak, askı anlatmak zor...
Çok zor...

"Kafdağı’nın eteklerine varmaya çalışan ben,
Kafdağı’nın sevgilinin yüreği olduğunu yeni anlıyorum."

Çatlayan dudaklara sunulan bir pınardır sevgi...
Gönül bahçesinde açan çiçeklerin çiğ tânesidir. Umuttur...

Senden Ona (c.c.) varılan...
Gökkuşağı kapında bekler simdi...
Sen de avuçlarına doldur bütün renklerini gökkuşağının...
Sonra tohum gibi serp yürek toprağına...
Gönül yangınına çiseleyen rahmet yağmurlarıyla yeşersin sevgi demetlerin...
Sev!

Sadece sev!..
Sevmeyi öğret, sevgiden anlamayan insanlara...

Daha önce de söylemiştim:
"Bir yudum sevgin herseye değer,
yeter ki Allah (c.c) için olsun."

Bereketli olsun hasadın dostum...
dermansız insanlar,
modern şehirlerin yalnız kalabalıklarına,
sevgisizlik uçurumuna bir gül de sen at!

Ne oldu?
Ağlıyormusun?
Dipsiz kuyulara su indiriyor gözlerin...
Ve ulaşamayan mermiler...
Bir can sayende kurtuluyor.
Canlar kurtuluyor sayende...
Ellerinden tutup getirdiğin güneş selâmlıyor ıslak kaldırımları...

Ve...

Ve dünya bulamıyor bizi sevginin göğünde.
Sevdandan inan ona varılıyor.

Simdi kasırgalar seher yeline, şimşekler lâlelere dönüstü.
Uzak mecnunların sarhoşluğuna uçurduk sevgiyi...

Ötelerde...
Öteler ötesinde selamımızı fırtınalar karşılıyor.
Ve biz, seher vakti sevgiyi kazıyoruz
insan yüreklerine...