"Umuda Sıkılan Kurşun ; Töre"
siteadi.com - --- Umuda Sıkılan Kurşun ; Töre --- by V.Emir
Bugün sanki aykırı yaşıyorum esen rüzgara inat.Kalbimdeki serzenişleri duymak bile istemiyorum.Ve aniden geçiveriyorum yolu karşı ki tarafına.Yaşlı bir adam gözüme çarpıyor.Bir elinde sigara kağıtları diğer elinde ise tabakasında ki çürümeye yüz tutmuş kaçak tütünlerden bir tutam.Merak ediyorum birden bire bu ihtiyarın yüzündeki çizgileri.Sanki her biri farklı bir olayın gölgesiymiş gibi ve her biri olabildiğine hazin olabildiğine manalı.Bir anlık tereddüt sonrası soluğu ihtiyarın yanı başında alıyorum.Görünüşünden aylardır banyo yapmadığı ve bir o kadar da iyi beslenmediği anlaşılıyor.Buna rağmen yüzünde asil bir tebessüm beliriyor ve ardından buyur evladım diyor kısık bir sesle.Başlıyorum aklımdaki soru işaretlerini birer birer sormaya.Bir yandan da korkuyorum ya incitirsem diye.İlk başta adını soruyorum, söylemekte çekiniyor önceleri fakat sonra ısrarlarıma dayanamayıp Bahtiyar olduğunu söylüyor.Gözlerinde ki ışıltıdan o kadar etkilenmiş olmalıyım ki kendimi bir başka dünya da buluveriyorum.Ve başlıyor hayat hikayesini anlatmaya.Köyde doğup büyüdüğünü söylüyor.Kimsenin uğramadığı, adeta kaderine terk edilmiş bir köyde.Ve tam o sırada sözcükler boğazında düğümlenmeye başlıyor.Sanki üzerine bardaktan boşalırcasına yağmur yağmış gibi oluyor Bahtiyar Amca.Her tarafı kan revan, ter içerisinde kalıyor.Bir ara soluklandıktan sonra hayatın ve insanların acımasızlığından, kuralcılığından bahsetmeye
başlıyor.Önceleri pek anlayamıyorum neden bahsettiğini fakat sonra kutu açılmaya başlıyor.Ağzından töre lafını duyuyorum ve bu bende usulca bir irkilme yaratıyor.Hemen soruyorum ne oldu diye?
Töreye kurban gittik diyor hazin bir sesle.İki abisini ve öz amca çocuklarını töre uğruna toprağa vermişti kara toprağa.Hem de bu dava aynı ailenin çiçeklerini soldurmuştu.Gencecik fidanları almıştı sevdiklerinden.Gözleri dolar gibi oldu bir anda ve ben de olduğum yere şaşkınlıktan çöküverdim.Nasıl olabilir böyle bir olay diye kendi kendimi yedim.Fakat oluyormuş.Öz amca çocukları bir avuç toprak parçası için birbirlerine kürekle tırpanla saldırmışlar ve ölenlerin ardından barış yapmak yerine kara toprağa yeni canlar vermişler.Ve bu böyle sürüp gitmiş.Bu mudur insanlık bu mudur Allah korkusu diye içimden haykırmaya başladım!!!Nasıl kıyar insan kendi canına.Demek her şey bu kadar maddiyat olmuş, menfaat olmuş.Şimdi daha iyi anlıyorum Bahtiyar Amcanın yüzündeki çizgilerin anlamını.Her biri başka bir acıyı ifade ediyor aslında.Peki dedim Bahtiyar Amcaya sen nasıl kurtuldun bu kısır döngüden?Hemen cevap verdi hayatımı, düşlerimi yakarak diye.Yaşadığım, ayak bastığım, suyundan içtiğim çeşmeyi bir daha görmemecesine.Bir de sevdiği varmış Elif adında, onu da hiç çıkmamak üzere kalbine gömüp, terki diyar etmiş.Ve senelerce şehir şehir dolanıp durmuş, adresine ulaşamasınlar diye.Ve şimdi yitirdiklerinin yarattığı acıyla bir cesetten farksız görünüyor.İçimdeki burukluğu ben bile bu derece yaşıyorken bu amca nasıl dayanabiliyor bunca acıya diyorum kendi kendime?Hava iyice kararmıştı artık ve eve doğru yol almaya başladım.Yol boyunca ağaçlardan dökülen sarı yapraklara baktım.Her biri solup, dalından kopmuştu sanki Bahtiyar Amcanın hayatı gibi.Ve o gece ruhumla baş başa kaldığımda şans eseri hayatta olduğumu anladım.Ve halime tekrar tekrar şükrettim.Çünkü o tırpanlardan ben yada başka biride nasibini alabilir.Her an herkes cehaletin ve gereksiz töre kanunlarının kurbanı olabilir.Şimdi soruyorum size insan hayatı bu kadar basit mi???Umuda sıkılan kurşun ; TÖRE kaçınızın kafasında soru işareti yada yüreğinde ünlemler yaratıyor???Bu kadar vurdumduymaz olmayalım lütfen yanı başımızda olup bitenlere!!!

Veysel Emir EKE