Dört Duvar + Bir Kitap = Bir Umut

[ZiLAN]

Düşüncelerim birden cezaevinde ki insanlara takıldı. Nasıl yaşıyorlardı acaba... Dört duvar arasında yaşamak korkunç bir duygu olsa gerek. Empati yoluyla kendimi onların yerine koysam, belki birazcıkta olsa hissedebilirdim o insanların neler yaşadıklarını. Belki o zaman daha iyi anlarım. Kendimi odama kapattım bu gün. Perdeleri de kapattım...
siteadi.com - Dört Duvar + Bir Kitap = Bir Umut
Televizyonda izlenecek nitelikte bir programda yok ki... Peki şimdi ne yapacağım? Koğuşta tek başınayım. Televizyonu mu açsam? En azından gürültü yapar... En iyisi kitap okumak! Evet evet kitap okumalıyım. Dış dünyayı ancak kitaplarda yaşayabilirim. Belki ilginç bir şeyler bulabilirim umuduyla baktığım kütüphane bomboş... Altı üstü parmakla sayılacak kadar kitap var ki hepsini defalarca okumuşum. Yazmak istiyorum. Offf kağıtta kalmamış!..

Ne yapsam ki… Koğuşta bir arkadaşım olsa en azından sohbet ederdik. Koğuşta volta atmaya başladım…

Olmuyor! Empati kurarak yaşamak bile bu kadar zorken bu şartlarda nasıl yaşayabilir ki insan... Nelere ihtiyaç duymuyor ki insanlar böyle şartlarda! Çalışamadıkları için başta para olmak üzere kitap, giyecek, kırtasiye malzemeleri... Peki bunları nasıl karşılıyorlar? Kimilerinin ailesi güçte olsa yardım etmeye çalışırken kimilerinin bu imkanı da yok ne yazık ki...

Peki bizler bunları hiç düşünüyor muyuz?
Kaçımız tutsak edilmiş insanlarla dayanışma çabası içindeyiz?

Orada ki insanlarla yazışan arkadaşlarım var. Mektup kampanyası başlatmışlardı ve tam bir yıldır, zındanda ki insanlarımızla mektuplaşarak onlara can yoldaşı olmayı başarmışlardı… Ama sadece bu yetmiyor ki…

Bu insanların paraya ihtiyacı var. Elbiseye, kitaba, kırtasiye malzemelerine ihtiyaçları var. En çokta sevgiye, desteğe ihtiyaçları var…

Şimdi bir ricam olacak… Sizler de bir an için kendinizi o insanların yerine koyun ancak o zaman anlayabilirsiniz…

Unutmayalım ki; yaşanan acılara sessiz kalmak, acıları yaşayanları sahipsiz bırakmak, tarih önünde suçlu kalmaktır!